Αν κάποιος πρέπει να νιώσει δημόσια ντροπή είναι πρώτιστως το αφεντικό . Σε βάζει να πηγαίνεις με δικό σου μηχανάκι (99%), με το ζόρι σου πληρώνει τη βενζίνη, δεν υπολογίζει τη φθορά (ή την υπολογίζει πλημμελώς), σου δίνει λίγα λεφτά, σου κόβει λιγότερα ένσημα, σου δίνει λιγότερα ρεπω και τέλος δεν ενδιαφέρεται για την ασφάλειά σου (φώτα, αντανακλαστικά γιλέκα, κράνος κλπ), ούτε αν κυκλοφορείς μέσα στο κρύο, τη βροχή κλπ (δεν παίρνεις κάποιο επίδομα ανθυγιεινό).
23.12.2019 | 16:11
Είμαι και εγώ εργαζόμενος στο μεροκάματο του θανάτου.
Τα τελευταία 3 χρόνια εργάζομαι ως διανομέας σε ένα ψητοπολειο.Αυτά τα 3 χρόνια, αντιμετωπίζω πολλές δυσκολίες. Είναι εντελώς ανήθικο όλο αυτό που κάνουν μερικοί, να έχει κακοκαιρία, και να μας αναγκάζεται να βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο.Γράφω αυτή την εξομολόγηση, με αφορμή, κάτι που μου έγινε λίγο καιρό πριν.Καθώς έβρεχε πολύ, είχα μια παραγγελία στης 11η ώρα το βράδυ, περίπου 3χλμ από την δουλειά μου. Η διανομή, συνήθως γίνεται μέσα σε 20 λεπτά, αλλά λόγω καιρού άργησα περίπου μισή ώρα ακόμη.Η κυρία που μου άνοιξε την πόρτα, άρχισε να μου λέει, ότι άλλη φορά, θα κάνει παράπονα στη δουλειά μου, κτλ κτλ, και ότι η διανομή κανονικά πρέπει να γίνεται μέσα σε 20 λεπτά όπως αναγράφεται και στην ιστοσελίδα που έκανε την παραγγελία. Πριν προλάβω να της εξηγήσω πως έχουν τα πράγματα, μου έδωσε τα χρήματα, και μου έκλεισε στη μούρη την πόρτα.Ένιωσα την γη να χάνεται κάτω απ τα πόδια μου. Έκλαιγα πραγματικά, και όταν έφτασα στη δουλειά δεν είπα τίποτα σε κανένα.Γιατί ρε φίλε; Γιατί να παραγγελνεται, ενώ όσο είμαι στο δρόμο ρισκάρω την ζωή μου, και με βρίζεις και από πάνω.Ένα έχω να πω. ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΟΥΝ ΜΕ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ.
6
