ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.12.2019 | 01:53

Είναι κι αυτό πονος

Ειμαι 26 ετών. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα τι θελω να κάνω στη ζωή μου. Δουλεύω από 17. Πονάει πάρα πολύ να μην ξέρεις τι αγαπάς. Να μη μπορείς να κάνεις όνειρα για κάτι που αγαπάς. Να βρεις κάτι να το κυνηγήσεις μέχρι τέλους. Αποτελεσμα; Να είσαι απλά ένα μηχάνημα.Δουλεύω στην εξυπηρέτηση πελατών τόσα χρόνια και το μόνο που ξέρω είναι πως δε μου αξίζει η ζωή αυτή. Να παίρνω ψίχουλα και να ανέχομαι την ψυχολογία του κάθε τρελού εκεί έξω. Και λες, μήπως κάτι δεν πάει καλά; Μήπως δεν είμαι νορμάλ; Πώς γίνεται να μην ξέρω τι θελω να κάνω επαγγελμα;Αν έχετε μπει στη θέση αυτή ή πιστεύετε ότι μπορείτε να βοηθησετε, η γνώμη σας μου είναι ιδιαίτερα σημαντική.
7
 
 
 
 
σχόλια
Πολύ γνώριμο αυτό που περιγράφεις σε μένα. Ήμουν σε μια δουλειά γραφείου που μισούσα και αναρωτιόμουν συνεχώς τι θέλω να κάνω στη ζωή μου και τι μου ταιριάζει. Υπέφερα και σκεφτόμουν ότι ούτε εμένα μου αξίζει. Ιδίως η σχέση μισθού ευθυνών. Τεσπα. Εν τέλει παραιτήθηκα. Έζησα μια τρελή χαρά τον πρώτο καιρό μετά την παραίτηση. Σα να είχα μεθησει από χαρά. Αυτό έγινε πριν κάποιους μήνες. Εν τω μεταξύ συνέχισα να μην ξέρω τι θέλω να κάνω. Αλλά το αίσθημα δεν ήταν τόσο ασφυκτικό από την στιγμή που έφυγα. Στο λύκειο είχα πει κάποια στιγμή ότι θέλω να σπουδάσω κάτι. Ας πούμε διακόσμηση. Δεν με άφησαν γιατί είχα καλούς βαθμούς και ήταν ΤΕΙ. Φταίω και εγώ που δεν επέμεινα. Υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου αυτό το επάγγελμα. Δεν ήξερα ομως πως να το κυνηγήσω αφού λεφτά για ιδιωτικές σπουδές δεν είχα αλλά ούτε και την άνεση να ξεκινήσω από την αρχή σπουδές στο ΤΕΙ για 4 χρόνια. Επίσης δεν ήξερα αν όντως αυτό είναι για μένα η ηταν απλά μια εφηβική ονειροπόληση. Έτυχε λοιπόν και έπεσα πάνω σε μια ανακοίνωση για δημόσια ιεκ. Είχε την ειδικότητα αυτή. Δεν το σκέφτηκα πολύ. Ξεκίνησα να πηγαίνω. Μου αρέσει. Ακόμα αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω να το τελειώσω κ να ενταχθω
Στον κλάδο. Πάντως αυτό το αίσθημα του τι θέλω στη ζωή μου έχει κοπάσει πολύ. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θέλει και λίγο ρίσκο καμία φορά.Επίσης κάτι που διάβασα τότε που ένιωθα τα ίδια με σένα είναι ότι πρέπει να δοκιμάσεις κι όλας διαφορα πράγματα για να δεις τι σου αρέσει. Δεν το έκανα αλλά πιστεύω ότι ισχύει. Ελπίζω μέσα στο 20 να το βρεις και να έχεις πια κάτι που αξίζει να αγωνιζεσαι για αυτό
Ναι, έχω μπει στη θέση σου. Ένιωθα κάποια στιγμή ότι δε μου άξιζε αυτό που κάνω, και έκανα μία δραστική μεταβολή στην επαγγελματική μου πορεία παίρνοντας σημαντικά ρίσκα. Αν νιώθεις ότι ''δε σου αξίζει'' τόλμησε.
Είμαι στη ίδια μα ιδιααα ακριβώς φάση μαζί σου μόνο που δουλεύω από 20 και είμαι 25! Δεν έχω βρει κι εγώ αυτο που θα ήθελα να κάνω συγκεκριμένα .. γενικά ´´λιγο απ όλα ´´ μου αρέσουν.Και βλέπω τους άλλους γύρω μου να έχουν κατασταλάξει κάπου και λέω πως γίνεται αυτό;! Σκέφτομαι να επισκεφτώ ψυχολόγο.
Κοίτα κι εμείς που σπουδάσαμε κάτι που μας αρέσει και δουλεύουμε πάνω σε κάτι άλλο που δεν μας αρέσει στην ίδια κατάσταση είμαστε. Δυστυχώς οι δουλειές είναι περιορισμένες και θα πρέπει να βάζουμε νερό στο κρασί μας μέχρι να δούμε τι θα κανουμε. Εγώ παίρνω δύναμη με τη σκέψη ότι είμαι τυχερός που έχω δουλειά στις μέρες μας. Απλά κάνε υπομονή στη δουλειά, και την υπόλοιπη μέρα κάνε πράγματα που σου αρέσουν. Και αν βρεις καμία καλύτερη δουλειά φύγε από την τωρινή. Όλοι μας νιώθουμε κάποιες στιγμές ότι μας αξίζει κάτι καλυτερο. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε και να ελπιζουμε. Και ότι είναι να έρθει ας έρθει. Δεν θα πεθάνουμε κιόλας! Η ζωή είναι μικρή!
Scroll to top icon