ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε χρόνο κι αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει ευτυχισμένο πραγματικά έναν άνθρωπο. Η απάντησή μου είναι γνωστή σε όλους και δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την υγεία και την αγάπη. Ας μιλήσω για το δεύτερο. Πάει καιρός που ένιωσα αγάπη όπως την προσφέρω. Πάει καιρός που ένιωσα την αγάπη την φιλική, την γονική και την ερωτική. Δεν νιώθω πως περικλειομαι από αγάπη, δεν νιώθω πως μου φτάνει. Ίσως είμαι αχάριστη. Ίσως να έχω υψηλές απαιτήσεις. Κάτι μου λείπει. Κάτι που παλιά το ένιωθα. Ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένα φιλί, είτε ερωτικά, είτε φιλικά, είτε γονικα. Δεν είμαι μόνη, δεν νιώθω μόνη αλλά ούτε και αγαπημένη. Θα ήθελα να έχω φίλες με θερμές αγκάλες, γονείς με φιλελεύθερη αγάπη κι έναν έρωτα πολυπόθητο. Μου λείπει η συντροφιά, η τρυφερότητα, η σκέψη του ενός για τον άλλον, όλα αυτά που απορρέουν στην αγάπη. Είμαι τόσο κενή, τόσο σκοτεινή, τόσο αγανακτησμενη που κάτι μέσα μου πεθαίνει με την ελπίδα να ξαναγεννηθεί. Μα η ψυχή σπαραχτικα θρηνεί!Κι εδώ δηλώνω πως ένας χρόνος πέρασε μα αγάπη δεν έφερε, κάθε μου ευχή προσπέρασε κι η καρδιά μου ανελπιδα υπέφερε.