ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αύριο στις 8 πετάω για μια πολη των ΗΠΑ, με ανταπόκριση μεσω Αγγλίας. Ταξιδι δεκαπέντε ωρών, για να συναντησω λιγο πριν αλλάξει ο χρόνος το πρόσωπο που μου άλλαξε όλη μου την ζωή. Εκείνος απο Βραζιλία, εγω απο Ελλάδα. Κοινη μας αγάπη η μουσική, ο χορός και η φιλοσοφία οπως και η ψυχολογία... Εχει έρθει πολλές φορές στην χώρα μας. Σε μια απο αυτές του τις επισκέψεις, ηταν φιλοξενούμενος ενός κοινου μας φίλου απο την πολη μου που εργάζονται μαζι στην Αμερική. Ηταν η φορα που γνωριστήκαμε. Ειχε μεινει 2 εβδομάδες Ελλαδα και ηταν καλοκαίρι. Δεν ξερω πως να το περιγράψω...με το που συστηθηκαμε δεν μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε. Μιλούσαμε συνέχεια, είχαμε την ιδια αίσθηση του χιούμορ, ενιωθα τοσο οικεία μαζι του...έπειτα πηγαμε με παρεα κοινων φιλων ολοι μαζι διακοπες σε νησι...ο άνθρωπος αγαπουσε την Ελλάδα και το ενιωθε και το έδειχνε, ηξερε καθε ονομασια απο σπουδαια μερη του νησιου και την ιστορία του...Μιλούσαμε με τις ωρες για ιστορία και την διαφορετική οψη των πραγματων στη ζωη...ωσπου ενα βραδυ των διακοπών σε ενα μαγαζι ειχε λατιν παρτι. Εχοντας κανει χρόνια λατιν χορους οταν ημουν φοιτήτρια ακούγοντας αγαπημένες μουσικές το σωμα ακολουθουσε το ρυθμο απο μονο του...ο ίδιος δεν ήξερε οτι γνωριζω λατιν και με ρώτησε αν εχω χορεψει ξανα. Οταν του απάντησα καταφατικά και του εξηγησα, δεν μιλησε. Μονο με πήρε απο το χερι και επι ωρες χορεύαμε μαζι σαν να μην υπήρχε κανεις τριγύρω. Ηταν εκστατικο ολο αυτό...ειχε τελεια αισθηση ρυθμου, με κοιτούσε, μου χαμογελουσε, κυριολεκτικά ζαλιζομουν στα χερια του. Κι εκείνος όμως ηταν τοσο αφιερωμένος σε αυτο που βιώναμε..ηταν ξεκαθαρο οτι ημασταν ερωτευμενοι απο τον τροπο που κοιταζαμε ο ενας τον αλλο. Επιστρέφοντας ξημερώματα στο ξενοδοχείο, αφηνοντας τους αλλους να προχωρήσουν πιο μπροστά, λιγο πριν μπω στο δωμάτιο οπου εμενα με μια φιλη, μου χάιδεψε τα μαλλιά και με φιλησε τοσο παθιασμένα που οσο το θυμάμαι ανατριχιαζω. Ανταποκρίθηκα φυσικα εξίσου θερμά. Μου εξομολογήθηκε οσα αισθανόταν και πως αυτο ειναι οτι ωραιότερο εχει βιώσει στη ζωη του. Ειχε μια τοσο ηρεμη και αφοπλιστικη ειλικρίνεια στον τροπο που μιλουσε που μεθυσα απο επιθυμία να τον φιλησω ξανά. Και φιληθηκαμε...παλι και παλι...και δεν ανεβηκα στο δωμάτιο μου...αλλα του ειπα οτι θελω να μας βρει το ξημερωμα αγκαλια...το τι ακολουθησε ειναι πραγματικά ενα όνειρο που μονο δυο απίστευτα ερωτευμένοι ανθρωποι μπορουσαν να δημιουργήσουν εκείνη την στιγμή... περασε μια εβδομάδα στην οποία βίωσα το απολυτο μεγαλείο του αυθεντικού έρωτα. Οι φιλοι μας το γνωριζαν πλέον οτι αποφασισαμε να είμαστε μαζί και να το παλέψουμε. Και οταν ηρθε η ωρα να φύγει πισω... δώσαμε μια υπόσχεση την οποια τηρούμε ευλαβικά εως σήμερα...να μην αφήσουμε να χαθεί αυτος ο μοναδικός έρωτας. Έκτοτε ξαναήρθε δυο φορες σε διαστημα 4 μηνών...και τωρα ετοιμάζομαι εγω να παω εκει..πρώτη φορα θα πετάξω υπερατλαντικά...πρωτη πτήση τοσων ωρών...κι ενω φοβάμαι τα αεροπλάνα...για εκεινον θα τολμησω...μαζευα εξι μηνες τα λεφτα για τα εισιτήρια και τα κατάφερα!θέλουμε να ειμαστε μαζί...ηδη δρομολογω να ξεκινησω ενα διδακτορικό στην πολη οπου εργάζεται κοντά στη Ν. Υόρκη...αν ολα πανε καλά το καλοκαίρι θα μεταβώ προς ΗΠΑ...θέλουμε τοσο πολυ να ζήσουμε μαζί...Έχουμε τόσα κοινά σαν κουλτούρες...Ποτέ μου δεν πίστευα οτι θα ειχα τετοια εμπειρία στη ζωη μου και οτι θα συναντούσα εναν ανθρωπο απο τοσο μακριά που θα εμελλε να με κανει να μην φοβάμαι τίποτα προκειμένου να είμαστε μαζί...αισθάνομαι τοσο βαθύτατα ερωτευμένη!!!Ευχηθείτε μου να πανε ολα καλα!!! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ! Υγεία και αγαπη για όλους...