ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από τον γιο μου που υπεραγαπώ, που λατρεύω, που τον βάζω πάνω απ'όλα! Θυμάμαι με πόνο ψυχής που όταν ήταν μωρό, συμβουλευομενη ένα ανόητο βιβλίο για το πώς να κάνουμε τα παιδιά μας να κοιμούνται μόνα τους, τον άφησα κάποιες φορές να κλάψει σπαρακτικά.. Δεν άντεξα τελικά και σταμάτησα να το κάνω. Δεν μπορώ να ξεχάσω την εικόνα του, παραδομένος από το κλάμα που ειχε κοιμηθεί τελικά κουλουριασμενος στη γωνία της κουνιας του. Συγγνώμη αγόρι μου, συγγνώμη. Εχουν περάσει καποια χρονια απο τότε αλλά όποτε το θυμάμαι γεμίζω τύψεις και απορώ πως μπόρεσα να το κάνω, πως ακολούθησα τις ηλιθιότητες που συμβούλευε το βιβλίο. Είχα κουραστεί όμως δεν υπάρχει πραγματική δικαιολογία. Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να με συγχωρέσω. Προσπαθώ κάθε μέρα να του δείχνω με κάθε τρόπο ότι είναι το φως της ζωής μου, το καμάρι μου, η ίδια μου η ζωή. Θα ευχηθώ λοιπόν για την καινούργια χρονιά να καταφέρω να αφήσω πίσω μου ο,τι με πληγώνει, γενικά. Να μπορέσω να προχωρήσω με δύναμη και αισιοδοξία μπροστά, γιατί αυτό θα με λυτρώσει και θα μπορέσει να με κάνει καλύτερο άνθρωπο και καλύτερη μάνα. Θα ευχηθώ χαρά και γαλήνη σε όσους τα έχουν ανάγκη..Καλή χρονιά!