ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιωθω πως ο χωρισμός μας ήταν ένα μεγάλος Λάθος κι ο λόγος που δεν μπορω να τον ξεπερασω και να συνεχίσω κανονικά τη ζωη μου ειναι ότι εγω κι αυτός χρειάζεται να ξαναπροσπαθησουμε ότι αυτό μας αξίζει ή μπορεί αυτο να νομίζω ότι ΜΟΥ αξίζει..το παράδοξο της ιστορίας ειναι ότι αναγνωριζω και τα λάθη μου και τα δικά του και βλέπω που αδικήθηκα σε αυτή τη σχέση ..ούτως η αλλως ο πρώην μου δν έχει πρόθεση να ξαναπροσπαθησουμε ούτε νομίζω ότι έχει κατσει κι έχει σκεφτει τι έγινε λάθος στο τελος και εσπασε το πραγμα απλά ενθουσιάστηκε με την επόμενη και μπήκε σε σχέση..δεν με ενοχλει τοσο αυτο κάθε αυτο μιας και ειναι διαφορετικη οντότητα που διαμορφώνει τη ζωη του όπως θέλει δεν ειμαι εγω αυτή που θα του ορίσει τη ζωη απλά δεν μπορω να καταλάβω γτ βαζω τον ευατο μου στη διαδικασία του να τον περιμενω και να τον κανω τον τέλειο για έμενα ενώ αναγνωριζω πως σε κάποια πράγματα μου φέρθηκε ασχημα κι ότι δεν ήταν και το > ..ειναι πολυ ψυχοφθόρο πάντως που με βαζω σε αυτή τη διαδικασία της απόρριψης και του Περιμενε μέχρι να αλλάξει γνώμη...απλά εχω στο μυαλο μου ότι αυτο ήταν κάτι τεράστιο για εμάς και πως δν πρέπει να χαθει( σαν να είμαστε πλασμένοι για να είμαστε μαζί ένα πραγμα)..παρολα αυτά τώρα συνειδητοποιώ πως συνήθως εγω έτρεχα για αυτή τη σχέση ώστε να μην χαλάσει να μην διακοπεί εγω έπαιρνα πρωτοβουλίες εκείνος τπτ κι ενώ εχω κουραστεί να απογοητεύομαι από τον ίδιο ανθρωπο ελπιζω στο ότι μια μερα θα ερθει πισω ..πως εξηγείται αυτο ;