Αν δεν κατανοήσεις απο μονος σου οτι υπαρχουν πολυ μεγαλυτερα θεματα απο τα μαθηματα που χρωστας κ οτι θα έρθουν πραγματικές δυσκολίες στη ζωη σου που θα πρεπει να αντιμετωπισεις, τοτε δεν μπορω να δω τι μπορεί να σε συμβουλεύσει κπ για να μην αγχώνεσαι. Καταλαβαινω οτι εσενα αυτη τη στιγμη αυτο ειναι το προβλημα σου κ σ αυτο αναζητάς λυση. Δεν ξερω τι μπορω να σου πω κτ αλλο περα απ το σκεψου ποια ειναι τα πραγματικα προβληματα κ σκεψου κ αργότερα τι εχεις να αντιμετωπίσεις στη ζωη σου (δουλεια, σχεσεις, λεφτα, οικογενεια) ούτως ωστε να καταλαβεις οτι αυτο με τα μαθηματα δεν ειναι κτ το σπουδαίο. Σκεψου κ το εξης. Αν σου προέκυπτε ενα μεγαλύτερο προβλημα τωρα δε θα σε αγχωνε αυτο κ οχι τα μαθηματα? Αρα αν το καλοσκεφτείς ευτυχως να λες που αυτο ειναι το προβλημα σου. Κανε το καλυτερο που μπορεις κ ολα θα γίνουν με τη σχολη. Φιλακια!
6.1.2020 | 00:46
Δυσκολίες στο Πανεπιστήμιο
Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία!Είμαι φοιτητής και τους τελευταίους μήνες είμαι αρκετά προβληματισμένος και αγχωμένος. Σπουδάζω σε πολύ δύσκολη σχολή, είμαι 3ο έτος και χρωστάω 8 μάθηματα. Φίλους να με κατανοούν, να μπορώ να συζητάω και να διασκεδάζω έχω και η οικογένειά μου είναι πολύ υποστηρικτική, μπορώ να τους λέω τα πάντα και με κατανοούν. Το πρόβλημά μου είναι η σχολή. Νιώθω ότι έχω να ανέβω ένα βουνό. Απελπίζομαι, αισθάνομαι ότι δε θα τα καταφέρω ποτέ και φοβάμαι πολύ. Νιώθω περικυκλωμένος από ένα σωρό μαθήματα με τα οποία δε ξέρω τί στο καλό να κάνω. Επίσης υπάρχουν μαθήματα που μου έχουν βγεί τα μάτια να τα διαβάζω όλο το εξάμηνο, τα δίνω και κόβομαι και κάτσε το καλοκαίρι ξαναδιάβασε τα ίδια και τα ίδια και μετά πήγαινε να το δώσεις με αρκετές πιθανότητες να ξανακοπείς . Δεν έχω δώσει ποτέ μάθημα και να πω ωραία , αυτό θα το περάσω σίγουρα . Έχω κουραστεί να λιώνω στο διάβασμα για να παίρνω 5 -7 και κάνα 9άρι στα δέκα μαθήματα. Έχω φτάσει στο αμήν και να τα παρατήσω γτ μου σπάνε τα νεύρα. Ενώ μου αρέσει το αντικείμενο, δε μπορώ αυτήν την κατάσταση. Επιπλέον είμαι άνθρωπος υπερυπευθυνος και αν δεν τα έχω ολοκληρώσει όλα δε νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Αυτοκατηγορούμαι και αυτοτιμωρούμαι συνέχεια και μελαγχολώ. Βλέπω συμφοιτητές μου, που ενώ χρωστάνε 15-20 μάθηματα είναι στην κοσμάρα τους και δε δίνουν δεκάρα τσακιστή και τσαντιζομαι με τον εαυτό μου που δε μπορώ να είμαι έστω και λίγο χαλαρός. Ξέρω ότι το πρόβλημά μου είναι αστείο μπροστά σε αυτά που αντιμετωπίζουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω και με προβληματίζει πολύ το γεγονός ότι δειλιάζω και φοβάμαι την ίδια τη ζωή πολλές φορές. Είμαι λογικό άτομο, αλλά είμαι σίγουρα και υπερευαίσθητος, ενώ κάθε φορά που πιάνω πάτο ζορίζομαι πολύ για να ξανασηκωθώ . Πάντα έτσι ήμουν και τώρα, σιγά σιγά όσο μεγαλώνω και ανακαλύπτω τον εαυτό μου, συνειδητοποιώ ότι πρέπει να ωριμάσω και να σκληρύνω. Συγγνώμη για το σιδηρόδρομο, ήταν σκέψεις που ήθελα να βγάλω από μέρα μου. Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω αυτήν την κατάσταση, για να μη σκάω από τα νεύρα και το άγχος; Υπάρχει κανείς σας που είχε παρόμοια εμπειρία; Ευχαριστώ εκ των προτέρων όποιον μπήκε στον κόπο να σχολιάσει. Καλό ξημέρωμα σε όλους σας!
3
