ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την σκέφτομαι ακομα μετα απο τοσους μήνες,και δεν ειναι ο πληγωμενος μου εγωισμος. Ο χωρισμος ηρθε ξαφνικα με μια ταμπελα δεν μου φταις εσυ αλλα πιεζομαι απο παντου.. θα μπορουσαμε να ειμαστε μια χαρα,εξαλλου δεν χωρισαμε και για τιποτα σημαντικο. Εγω την κυνηγησα μα αυτη εχει βαλει εναν τοιχο μπροστα και δεν θελει ουτε εναν καφε μαζι μου. Μονο θα και θα και θα τον πιουμε και μαντεψτε..δεν τον πινουμε ποτε..οι ελαχιστες συνομιλιες μας ξεκινουν απο δικια μου πρωτοβουλια και ληγουν αδοξα με το δικο της διαβαστηκε. Τι αλλο μπορω να κανω ο καψερος για να την συγκινησω? Εχω πολυ αγαπη να της δωσω χωρις να το ξερει και πεφτει ολη πανω στον τοιχο της