ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με το αγορι μου ειμαστε 3 χρονια μαζι. Μενω τον τελευταιο χρονια το σπιτι του εκει μενουν και οι γονεις του. Στο απιτι μου δεν μπορω να μεινω οι γοενις μου τσακώνονται συνεχεια και ειναι σε αλλη πολη και θα ηταν μακρυα απο την σχολη μου. Δινω ενα χρηματικό ποσο γιατι μενω εδω (το ηθελα κιολας για να μην αισθανομαι ασχημα). Κανω καποια δουλεια μετα την σχολη για να μπορω να βγαζω ισα ισα τα εξοδα μου αλλα επειδη και το αγορι μου ειναι σε σχολη δεν μπορουμε να μεινουμε ακομα μο οτι μας λογω του οικονομικού. Ενω στην αρχη ηταν ολα καλα πραγματικα η συγκατοίκηση με τους γονεις του με πνιγεί. Η μανα του κάθεται στον υπολογιστή ολη μερα και δεν πλένει ουτε ενα πιάτο σπανια θα καθαρίσει και ακομα και το φαγητο που κανεη ειναι τα έτοιμα που γινονται μεσα σε 10 λεπτα. Πολλες φορες μαγειρευω και κανω τις δουλειες και γυρνάει και μου κανει παρατήρηση οτι χαλάω πολυ νερο. Τα λεφτα αυτον τον μηνα τους ειπα θα τους τα δωσω λιγο καθυστεριμενα αφου ειχα καποιους λογαριασμούς να πληρωσω. Και σημερα το πρωι που ειχα ρεπο με ξύπνησε και μου ειπε αν μπορω να της δωσω τα 100€ που χρωστάω. Εντωμεταξυ εχω παει πολλες φορες να ψωνίσω τρόφιμα για το σπιτι αλλα τι να πω... ειναι ενα θεμα που τους το ειχα πει 2-3 φορες και ρωτανε τον γιο τους ειδικα η μανα του και στο τελος τσακώνομαι εγω με αυτον χωρις λογο. Ο φιλος μου με υπερασπίζεται αλλα ειναι και αυτος στην μεση ο την μια η οικογενεια του απο την αλλη εμεις. Δεν μπορω να πω ειμαι παραπανω απο ευγνώμων απλα πιστευω πως αυτο δεν κανει σε κανεναν μας καλο και επισης θα βλάψει τη σχεση μας . Ηδη εχω αρχησει να σκεφτομαι αρνητικά για το μελλον μας ... αυτην την περίοδο δεν βρισκω λυση. Σκεφτηκα να παω να μεινω στο σπιτι μου και ας οδηγάω μιάμιση βρα το πρωι για να παω στη σχολη .. ειμαι λιγο σε αδιέξοδο