ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμασταν μαζί 8 χρόνια. Χωρίσαμε πριν 6 μήνες γιατί νιώσαμε πως χάσαμε και οι δυο τον εαυτό μας. Εκείνος περισσότερο αποδείχτηκε τελικά. Είχαμε πει πως θα είναι ένα διάλειμμα. Τελικά πέρασαν 6 μήνες από τότε. Η επικοινωνίας μας ωστόσο δεν έχει σταματήσει. Θα έλεγα πως είναι καθημερινή. Εκείνος επιμένει και λέει πως ο έρωτας μας δεν μπορεί έτσι απλά να χαθεί και πως πρέπει να δοθεί οπωσδήποτε μια δεύτερη ευκαιρία. Συμφωνώ και εγώ φυσικά. Είναι πολύ έντονα όσα νιώθουμε και οι δύο και έχει αποδειχθεί και από τις συναντήσεις μας εξάλλου. Πριν μια εβδομάδα μιλήσαμε και μου ζήτησε να το προσπαθήσουμε ξανά από την αρχή αλλά με πιο αργούς ρυθμούς για να αποφύγουμε τα ίδια λάθη αυτή τη φορά.. Θέλω και εγώ να προσπαθήσουμε. Αλλά τελικά διαπιστώνω πως βαδίζουμε με διαφορετικούς ρυθμούς. Εκείνος πάει με 40 χλμ σε επαρχιακή οδό και εγώ με 150 χλμ σε αγώνες δρόμου. Πώς μπορούν δυο άνθρωποι που έχουν περάσει σχεδόν μια δεκαετία μαζί , τώρα να το πάνε σαν να γνωρίστηκαν πριν μια βδομάδα; Θέλω να είμαστε όπως ήμασταν κάποτε. Ξέρω πως αυτό ίσως είναι καταστροφικό για μας και πως το πιο υγιές είναι να το πάμε πιο σιγά. Αλλά πείτε μου ειλικρινά. Γίνεται αυτό που μου ζητά; Πώς να το διαχειριστώ; Τον αγαπάω πολύ και δεν θέλω να τον χάσω αλλά φοβάμαι πως δεν καταφέρω να ανταποκριθώ στα θέλω του. Αγχώνομαι πολύ αν θα μου πει να ξαναβρεθούμε και γενικά αν θα οδηγήσει κάπου όλο αυτό. Όλοι μου λένε να αφεθώ και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Να μην στύβω διαρκώς το μυαλό μου. Εσείς τι πιστεύετε; Γίνεται να υπάρξει σχέση ξανά από την αρχή;