ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μισο-ερωτευμένη, νομίζω, και δεν πρέπει. Αυτό, το "δεν πρέπει", δεν το νομίζω, το ξέρω.Δεν έχω ιδέα πώς πρέπει να πράξω με το σχεδόν-κόλλημα που έχω φάει. Εκείνος αστείος, όμορφος, έξυπνος, με τόσα πράγματα πάνω του που με τραβάνε.... και καθόλου, μα καθόλου "έμπιστος" σε θέματα έρωτα και σχέσεων, κρίνοντας απ' όσα έχω δει και ακούσει, αλλά και απ' όσα ο ίδιος έχει παραδεχτεί... λίγο άστατος, λίγο ό,τι-φάμε-ό,τι-πιούμε, ελαφρώς μαλάκας όσον αφορά τα γκομενικά (χαρακτηρισμός που ακόμα διστάζω να του αποδώσω προσωπικά, αλλά που κοινοί γνωστοί φαίνεται να πιστεύουν ότι αξίζει).Και, σαν κερασάκι στην τούρτα, συνάδελφος στη δουλειά. Προϊστάμενός μου, μάλιστα.Ωραία πράγματα.Στην αρχή απλώς μου άρεσε εμφανισιακά. Ίσως και "χιουμοριστικά". Με το που πήγα για δουλειά πρώτη φορά και τον γνώρισα, μου φάνηκε ένας ωραίος, κουλ τύπος που θα ίσως θα με ενδιέφερε αν δε δουλεύαμε μαζί. Του άρεσα και εγώ, αυτό το είχε καταστήσει προφανές από την πρώτη στιγμή, και ο δόλιος έφαγε ένα μήνα προσπαθώντας να με ρίξει, φλερτάροντάς με μισο-σοβαρά μισο-αστεία, τόσο με πειράγματα όσο και με actual σοβαρές, βαθυστόχαστες συζητήσεις. Εγώ, αρχικά, ούτε να το διανοηθώ --μα, να κάνω κάτι με το συνάδελφο/υπεύθυνό μου;;; Α πα πα πα, ποτέ, δεν μπλέκω έτσι!!! Τόσα ήξερα, τόσα έλεγα.Ήρθε λοιπόν η μέρα που συνειδητοποίησα ότι μου άρεσε. Τον ήθελα, ρε γαμώτο, κι ας ήταν μόνο για σεξ, και αποφάσισα να ενδώσω γιατί ήταν ο πρώτος άντρας που ήθελα, που πραγματικά με έκανε να νιώθω *κάτι*, κάτι που δεν ήταν πλήρης αδιαφορία, μετά από τον πρώην μου (πολύχρονη σχέση, άσχημος χωρισμός, πολλοί μήνες μοναξιάς και κλάματος και ελαφριάς ροπής προς τον αλκοολισμό και μελαγχολίας). Το αποφάσισα, λοιπόν, αγνοώντας πανηγυρικά τους κώδωνες του κινδύνου που έπαιζαν αλά Kill Bill Sirens στο κεφάλι μου. Και κάναμε σεξ. Και ήταν τέλεια. Και μετά κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου, για λίγο καιρό, ότι όλα ήταν καλά, ότι μου είχε περάσει, ότι δεν θέλαμε κάτι άλλο ο ένας από τον άλλο, ευχαριστώ-πολύ-γεια-σας.Αμ δε.Μετά από τη στάνταρ συζήτηση "αυτό πρεπει να μείνει μεταξύ μας, να μη μαθευτεί στη δουλειά, κτλ κτλ", καταφέραμε να συνυπάρξουμε στο χώρο εργασίας χωρίς προβλήματα για κάποιες εβδομάδες, με τη δουλειά και τις συζητήσεις μας και τα αστεία και τα πειράγματα να συνεχίζουν σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Όμως σιγά σιγά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι τον σκεφτόμουν. Αρκετά. Πολύ. Όχι συνέχεια --αλλά πολύ. Τον έβλεπα να φλερτάρει και άλλες κοπέλες, όπως έκανε πάντα, με τον ίδιο τρόπο που με έκανε να χαμογελάω συγκαταβατικά και να ψιλο-διασκεδάζω όταν τον έβλεπα να το κάνει παλιά.... και πλέον σχεδόν δεν το άντεχα. Ζήλευα --ποιον; Έναν άνθρωπο που ήξερα πάρα πολύ καλά πως συμπεριφέρεται με τις γυναίκες, από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα. Κι όμως ζήλευα. Ακόμα ζηλεύω.Και τελικά παραδέχτηκα στον εαυτό μου ότι μπορεί και να τον έχω ψιλο-ερωτευτεί. Τον σκέφτομαι τα βράδια. Με προσεγγίζουν άντρες και δεν ασχολούμαι καν επειδή δεν είναι εκείνος. Σχεδόν κολακεύομαι όταν με τη σειρά του ζηλεύει και μου κρατάει μούτρα όταν ξέρει ότι το προηγούμενο βράδυ βγήκε με κάποιον φίλο μου. Θέλω να ξανακάνουμε σεξ, θέλω να βγούμε, θέλω να κάτσουμε και να μην κάνουμε τίποτα, απλώς να είμαστε μαζί και να μιλάμε.Η κολλητή μου λέει ότι αυτό συμβαίνει επειδή είμαι ακόμα ευάλωτη από τον χωρισμό μου, αλλά δεν το νομίζω. Απλά έχω φάει κι εγώ ένα κόλλημα, και αυτό με κάνει να τα παίρνω στο κρανίο με τον εαυτό μου, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα μπορούσα να έχω σχέση με αυτό τον άνθρωπο. Είναι στην ουσία ο manager μου στη δουλειά --και αν κάτι πάει στραβά μεταξύ μας και το βγάλουμε σε θέμα δουλειάς;; Η άνιση σχέση που έχουμε στο χώρο εργασίας δεν είναι κάτι που μπορώ να παραβλέψω. Ούτε και ο πιο.... ελαφρών ηθών, ας το πούμε έτσι, χαρακτήρας του. "Δεν είναι για σένα αυτός", λέει η κολλητή μου. "Εσύ θέλεις έναν σοβαρό άντρα που δε γκομενίζει συνεχώς δεξιά κι αριστερά.""Μα είναι σαν αφεντικό σου," λέει μια άλλη φίλη μου. "Ποτέ δεν τα φτιάχνεις με το αφεντικό σου. Νόμος. Μη γίνεσαι ηλίθια, σε παρακαλώ."Έχουν δίκιο, φυσικά. Το ξέρω. Αλλά το τι ξέρω και το τι καταλήγω να κάνω, προφανως αυτά είναι δυο διαφορετικά πράγματα....