Κάποια στιγμή θα πρέπει να συγχωρέσεις τον εαυτό σου (όχι τον πρώην) και να κατανοήσεις γιατί εφτά χρόνια άφηνες να γίνεται όλο αυτό εις βάρος σου. Όχι με επικριτικό τρόπο ιδανικά, αλλά όπως θα έκανες με ένα πολύτιμο άτομο για εσένα που το έβλεπες να μαραζώνει. Κοίτα, ο κόσμος δεν είναι δίκαιος βάσει ανθρωπίνων αισθημάτων και νόμων. Δεν παίρνει ο καθένας αυτό που του αξίζει αλλά το θέμα να αγωνιζεσαι για το καλύτερο δυνατό. Οπότε εσύ που δεν τα έχεις βολικά με τη δουλειά και δεν έχει κάτσει κάποια καλή γνωριμία δες τι μπορείς να κάνεις γι αυτά και κυρίως πως ν' αρχίσεις να νιώθεις καλύτερα.Υ. Γ. Ας είναι ευτυχισμένος, ας τη διαφημίζει την ευτυχία του κιόλας, εσένα νομίζεις ότι αν υπέφερε θα σου γύρναγαν πίσω τα 7 χρόνια; Θα εξαφανιζόταν η δουλεια που έχεις να ρίξεις μετα από μια τέτοια σχέση; Αντε να ένιωθες παροδικα καλά, μέχρι εκεί.Ακόμη κι αν υπέφερε τώρα, πάλι η αδικία εις βάρος σου δεν αλλάζει. Το έκανε. Στο έκανε. Δεν έτυχε. Δεν πέτυχε. Κι αυτοί είναι πολύ καλοί λόγοι για να μην τον εκτιμάς καθόλου και να μη θες να ξέρεις τίποτα γι αυτόν. Από εδώ και πέρα, κοίτα να δεις τι είναι στο χέρι σου να βελτιωθεί και άμεσα. Την ευτυχία που αξίζεις, εσύ θα στην προσφέρεις. :)
22.1.2020 | 19:36
Πώς παλεύεται?
Πώς παλεύεται το γεγονός ότι ο πρώην που μου κατέστρεψε την ψυχολογία, με εκανε να νιώθω χάλια για τον εαυτό μου, με μείωνε και με διέλυσε για 7 χρόνια, έχει βρει τον ερωτα και περνάει ζάχαρη εδώ και δύο χρόνια? Εγώ δουλειά και βάσανα και αυτός ζωαρα. Βρήκε αμέσως δουλειά, καλή, την γκόμενα που ήθελε και σύντομα θα οδηγηθεί στον γάμο με αυτήν. Και δύο χρόνια μόνη μου εγώ, σπίτι δουλειά και το ανάποδο. Δεν αντέχω αυτή την αδικία. Δεν την αντέχω.
6
