Ήμουν κι εγώ πολύ καλή σε ένα σπάνιο άθλημα για τα ελληνικά δεδομένα ως πολύ μικρό παιδί και έπρεπε να το αφήσω λόγω υψηλού κόστους. Έχουν περάσει 25 χρόνια και ακόμη βλέπω αγώνες στην τηλεόραση και στεναχωριέμαι. Από την άλλη αυτό ήταν και θα είναι πάντα ένα κομμάτι του ποια ήμουν. Και κατ' επέκταση του ποια είμαι σήμερα.
30.1.2020 | 00:39
Το παιδι με την μπαλα
Απο πολυ μικρος μου αρεσε το ποδοσφαιρο, δεν αντεχα αν μια μερα δεν επαιζα μπαλαΠηγαινα για προπονηση στην ομαδα που επαιζα και μετα πηγαινα και συνεχιζα μονος μου στο γηπεδο κοντα στο σπιτι μουΣτα 14 μεσα σε ενα χρονο εκανα 2 σοβαρα χειρουργεια στο γονατό μου.Τραβηξα πολλα.Οι γιατροι μας ειπαν να μην ξαναπαιξω.Ενα παιδι που απο το πρωι μεχρι το βραδυ ετρεχε επρεπε να συνηθησει οτι δεν θα ξανα κλωτσησει. Μην τα πολυλογώ σιγουρα ουτε ο πρωτος ειμαι ουτε ο τελευταιος και σιγουρα υπηρχαν πιο ταλαντουχοι απο εμένα αλλα το θεμα δεν ειναι το ταλεντο μου .Το θεμα ειναι οτι αγαπουσα το να παιζω μπαλα. Σημερα που γραφω 10 χρονια περασα χωρξς να παιξω ,,γυρισε ο αδερφος μου απο το γηπεδο που ειχε παει να παιξει με φιλους , και εχω στεναχωρηθει πολύ που δεν μπορω και εγω να το χαρω.Δεν το εγραψα για να περασω καποιο μηνυμα ουτε για να με λυπηθειτε(προς Θεού σιγα το προβλημα) , ουτε για να μου προτεινετε αλλες μορφες αθλησης.Απλα ηθελα να μοιραστω μαζι σας το ότι αγαπουσα και αγαπω πολυ το ποδοσφαιρο αλλά δεν το χορτασα και μου εμεινε απωθημενο.
2
