ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν δυο χρόνια,βγήκα από έναν πολύ τοξικό γάμο, από αυτούς τους γάμους που ένας τα έδινε όλα και ο άλλος δεν έκανε ποτέ τίποτα, μέχρι που τόλμησε να σηκώσει και χέρι πάνω μου, όπου εκεί το παραμύθι τελείωσε. Ύστερα από όλο αυτό βέβαια, κατάλαβα ότι δε μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν και πιο πολύ ήμουν θυμωμένη με τον εαυτό μου που παντρεύτηκα έναν άνθρωπο ο οποίος δεν έδειξε και ποτέ του ότι πραγματικά με αγαπάει. Για 10 χρόνια είχα συνηθίσει σε αυτήν τη συμπεριφορά και νόμιζα ότι ήταν φυσιολογική.Όμως είχα χτίσει τοίχους γύρω μου, όποτε με πλησίαζε κάποιος με έπιανε ένας μικροπανικός και ότι μου τύχαινε, ήταν για μένα κάτω του μετρίου, οπότε δεν έμπαινα στον κόπο ούτε σεξ να κάνω.Είχα ξεχάσει το φλερτ.Βλέπεις, όταν έχεις πληγωθεί τόσο βαθειά, δε θες να ξανακάνεις το ίδιο λάθος, βλέπεις πραγματικά τι σου αξίζει και δε θες να συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο.Οι φίλες μου ήταν στη φάση μα "καλός είναι και αυτός", αλλά εγώ ξεκαθάρισα ότι δε θέλω να είμαι με κάποιον απλά για να είμαι με κάποιον και τον έρωτα δεν τον παραγγέλνεις. Και τελικά ήρθε εκεί πάνω στην άρνηση μου, στην απογοήτευση μου, πάνω στα σκατά μου, από έναν άνθρωπο που τον είχα δει στον ύπνο μου στα εφηβικά μου χρόνια. Που είναι ραμμένος και κομμένος στα μέτρα μου, να μην περισσεύει ούτε ίντσα...δεν ήρθε εύκολα, μου πήρε κανένα 9μηνο να ανοιχτώ, οι αμφιβολίες μου αμέτρητες,οι φόβοι μου βουνό,αλλά αυτός εκεί,αυτός εκεί ακάθεκτος, ποτέ δεν τον παρακάλεσα, ίσα ίσα μια φορά πήγα να τον διώξω από τους δικούς μου φόβους.Σε δύο μήνες κλείνουμε χρόνο, το πιο όμορφο όμως από όλα είναι πως νιώθω ότι αγαπιέμαι στο 100% του εαυτού μου.Τώρα βλέπω τι σημαίνει αληθινή αγάπη,και φασκελώνομαι για εκείνα τα 10 χρόνια αλλά δεν το μετανιώνω...αν δεν το είχα περάσει,δε θα ήξερα,τώρα ξέρω.Ποτέ μην παραμελείτε τη γνώση που έχετε αποκτήσει από τα μαθήματα της ζωής και καλύτερες μέρες έρχονται για όλους,όχι για πάντα αλλά πάντα έρχονται.