ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

1) είναι '70s, '80s, '90s, διότι «κόβουμε» το 19 στην αρχή. όλη η λέξη θα 'ταν eighties, όχι eightie's.. άρα είναι λάθος η απόστροφος πριν το s2) σε καταλαβαίνω, αν και είμαι μόλις 22 ετών. λατρεύω την δεκαετία του '80. από την μόδα (Miami Vice, φάση Don Johnson πάντα, όχι Philip Michael Thomas), την τεχνολογία του τότε (απλά πράγματα) μέχρι και (εννοείται, δεν το συζητώ) την μουσική. όχι γιατί είναι «ιν», αλλά γιατί μ' αυτήν με μεγάλωσαν. ο πατέρας μου ήταν DJ και παραγωγός ραδιοφώνου παλιά και έχει τεράστια δισκοθήκη, με την οποία ασχολούμουν από μικρός, μέχρι που ξεκίνησα να συλλέγω κι εγώ δικά μου βινύλια. επίσης, γνωρίζω τους Spandau Ballet κι ήταν απ' τα πρώτα γκρουπ που έτυχε ν' ακούσω (μετά από τους Wham! xD). πέρα απ' αυτό, έχω στη ντουλάπα μου ρούχα από το 84-87, απλά γιατί μ' αρέσουν.και τώρα πες μου, τι φταίω εγώ να με αποκαλούν χίπστερ επειδή προτιμώ εκείνα τα ρούχα παρά τις μαλ..ιες που βγάζουν στα καταστήματα σήμερα; μην φανεί πως είσαι λίγο ψαγμένος σε κάποια πράγματα, αμέσως να σ' αποκαλέσουν χίπστερ (και είμαι ψαγμένος. τι; αφού ισχύει. γιατί να μη το πω; ξέρω π.χ. ότι το Gold των Spandau Ballet βγήκε το 1983 στον δίσκο True, ο οποίος πέρα από το ίδιο το κομμάτι, περιέχει και άλλα όπως Foundation ή Lifeline. το ξέρω γιατί τον έχω και τον αγαπώ τον δίσκο, γιατί ξέρω την αξία των κομματιών του τότε, ξέρω να τα εκτιμώ. ξέρω τι όργανα χρησιμοποιούσαν, τι synthesizers και τι drum machines. ξέρω και πάρα πολλά κομμάτια που δεν έγιναν επιτυχίες και δεν βγήκαν σε singles, κομμάτια που δεν τα βρίσκεις σε κάθε «best of '80s collection»). και γιατί τα λέω όλα αυτά; σίγουρα όχι για να το παίξω κάπως, αλλά γιατί θυμάμαι ότι όταν ήμουν 12, 13, 14 χρονών, με κορόιδευαν οι συνομήλικοί μου που άκουγα παλαιότερα κομμάτια. που προτιμούσα τα walkman από τα cd players και τα mp3. με έλεγαν κολλημένο και παππού. και τώωωωρα ξαφνικά είναι «ιν» να ακούς '70s και '80s, είναι «ιν» να έχεις βινύλια (ακόμη κι αν δεν έχεις ιδέα πώς να τα βάλεις να παίξουν στο πικάπ, πώς τοποθετείς την βελόνα, το πού ξεκινούν τα κομμάτια, ότι υπάρχουν κάποια που παίζουν σε 33 στροφές και κάποια που παίζουν σε 45 (αφήνω τις 78, δεν έχουν πάει ακόμη τόσο πίσω οι χίπστερς)). π.χ. τώρα πια γνωρίζουν όοοολοι τον David Bowie. που όταν τους έβαλα ν' ακούσουν κομμάτια όπως Fashion ή Modern Love, γελούσαν! όταν τους πεις όμως τι ακούν, αλλάζουν γνώμη ξαφνικά, διότι είναι «ιν» ν' ακούς (και να φοράς) Bowie. πριν λίγες μέρες:- για άκου αυτό- χαχα τι είναι αυτό; ντίσκο φάση κι έτσι;- όχι, θεωρούνται ντίσκο μέν, αλλά είναι πιο πολύ soul/funk.. Chic λέγονται.. Bernard Edwards και Nile Rodgers..- ε νταξ, δεν μου κάνει τίποτα..- άσχετο, άκουσες το καινούργιο των Daft Punk;- το Get Lucky; γαμάει ρε, κομματάρα!!- άι και γαμήσουμπορεί να 'γραψα πολλά και λίγο άνω-κάτω, αλλά αυτοί που είναι να καταλάβουν, θα καταλάβουν..

Δεν ξέρω αν είσαι χίπστερ ή όχι αλλά μου φαίνεται πως είσαι από εκείνους τους ενοχλητικούς τύπους που θεωρούν ότι είναι οι αυθεντικοί, ψαγμένοι φαν του οτιδήποτε, πριν αυτό γίνει μόδα, και κρίνουν όλους τους υπόλοιπους μη αυθεντικούς που το γνώρισαν όταν έγινε μόδα και γι' αυτό δεν είναι αντάξιοι του. Χαλάρωσε, σου αρέσουν οι Spandau ballet, δεν ανακάλυψες την Αμερική!