ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν σταματάω!! Ποτέ δεν ήμουν έτσι πραγματικά. Λίγο πιο μικρή, ήμουν λιγομιλητη, έλεγα τα σωστά λόγια τη σωστή στιγμη χωρίς να αραδιάζω μεγάλα λόγια κτλ. Ακριβώς επειδή ήξερα ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Μιλούσα λιγότερο και είχα πολύ περισσότερο χιούμορ, ήξερα πως να κανω τον αλλον να περνάει καλά και να το ευχαριστιεται όταν κάναμε παρέα, είτε με φίλο είτε με σύντροφο.Τώρα, κοντεύω τα 27 και όταν μου πει ο άλλος κάτι που με ενοχλεί, αρχίζω τους μονολόγους χωρίς σταματημό.. Ενώ ξέρω ότι κανονικά πρέπει να λεω κάτι στοχευμενο που να είναι προσεγμένο, σε λογικά πλαίσια, λέω τόσα πολλά πράγματα μαζί που δεν χρειάζονται.. Με αποτέλεσμα να μου λέει ο άλλος "ρε ζήτησα συγνώμη, μην το συνεχίζεις! Τι πρέπει να σου πω δηλαδή;". Τι στο καλό τρεχει με μένα; στο τέλος θα φύγει ο άλλος και με το δίκιο του..Νιωθω ότι έχω γίνει βαρετή και ξενέρωτη. Πως να το διορθώσω; Προσπαθώ να μη λέω τόσα πολλά άλλα μου είναι δύσκολο. Υπάρχουν φορές που το καταφέρνω αλλά στις περισσότερες φορές δεν...Η αδερφή μου, μου λέει ότι ίσως είναι θέμα ηλικίας καθώς μικρή ημουν πιο ανέμελη ενώ τώρα είμαι περισσότερο συναισθηματική. Εγώ πάντως δεν με καταλαβαίνω...