Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Τους φίλους τους βοηθάμε μόνο και μόνο για να νιώσουμε εμείς ικανοποίηση πως κάναμε κάτι υποτίθεται σπουδαίο. Όταν βοηθάμε κάποιον κι έχει αποτέλεσμα, νιώθουμε ωραία γιατί εμείς ευθυνομαστε για τα συναισθήματα που προκλήθηκαν στο άτομο. Επίσης, όταν εμφανίζεσαι ευάλωτος σε κάποιον φίλο σου, ο ίδιος πιστεύει καταβαθος πως έχει την δεδομένη στιγμή το πάνω χέρι, οπότε μπορείς να τον χειραγωγήσεις πολύ ευκολα και να του ρθει από κει που δεν το περιμένει. Ακόμη, αν ανοίγεσαι στον φίλο σου, αυτός πιστεύει πως του έχεις τεράστια εμπιστοσύνη, και αν εσύ λες πράγματα τα οποία στην ουσία δεν είναι σημαντικά και εμπιστοσύνης για σένα, και τα κανείς να φαίνονται σοβαρά, κι ο άλλος αντίστοιχα θα αρχίσει να ανοίγεται και θα χεις και πάλι το πάνω χέρι. Γενικώς αν λες στους άλλους αυτό που θέλουν να ακούσουν, σε θέλουν στη ζωή τους οπωσδήποτε. Για να πείθονται οτι τα εννοείς, φροντίζεις να είσαι απολύτως ειλικρινής και ευθύς σε ζητηματα που ξέρεις πως είναι δευτερεύοντα γι'αυτους. Έτσι σκέφτονται πως εφόσον σε άλλα θέματα ήσουν εγγυημένα ειλικρινής, έτσι θα είσαι και σε όλα. Και διάφορα άλλα.Οι ψυχολόγοι είναι απλώς για να λέμε τα σωψυχα μας και να περνάει η ώρα.
Σαβατζζζζζζ, βλέπω ότι δεν αναφέρεις τον ρόλο των φίλων πόσο μάλλον αμφισβητείς την ύπαρξή τους σε άλλο σχόλιό σου. Περιττολογία δική μου. Όμως, όπως και να έχουν τα πράγματα, είτε βαδίζεις σε αυτόν τον κόσμο λύκος μοναχός, είτε έχεις δέκα διαφορετικές παρέες να διαλέξεις, μ'έναν ειδικό αντιμετωπίζεις διαφορετικά τα θέματα που σε προβληματίζουν. Αν όντως η ανάγκη ενός ψυχολόγου είναι αχρείαστη ή στην φαντασία μας, ποιος θα ήταν ο τρόπος πιστεύεις για να βγει κάποιος από μία ψυχοφθόρα κατάσταση ; Από περιέργεια ρωτάω.