ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά καλησπέρα και καλό μήνα. Έχω ένα τεράστιο πρόβλημα και το χειρότερο είναι ότι δεν μπορώ να το μοιραστώ με κανέναν. Για αυτό, έστω και η παραμικρή άποψη περί αυτού είναι φυσικά καλόδεχόμενη.Καταρχάς, είμαι 18 ετών και σε 4 μήνες δίνω πανελληνιες. Εμφανισιακά θα έλεγε κάποιος ότι είμαι ωραίος, καθώς έχω ωραια χαρακτηριστικά στο πρόσωπο και από ύψος τείνω στο 1.90. Πάντα ήμουν παχουλος, αλλά φέτος με το διάβασμα κλπ ξέφυγαν τα πράγματα γιατί έφτασα 120 κιλά. Αυτό με έχει διαλύσει, γιατι δεν έχω αυτοπεποίθηση, καθώς και γιατί δεν μπορώ να αθληθώ εύκολα.Όλα καλά, λέω θα τα χάσω μετά τις πανελλήνιες. Φτάνει Δεκέμβρης και πάμε 5ημερη στον μαγευτικό Βόλο. Εκεί παιδιά βλέπω μια κοπέλα από το σχολείο που με έκανε να νιώσω όπως δεν έχω ξανανιώσει ποτέ στην ζωή μου. Εμφανισιακά είναι ψηλή (παίζει να είναι 1.78-1.79), ξανθιά και γλυκιά. Την ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά θα λέγαμε γιατί ειμασταν κοντά στο πούλμαν και την πρόσεξα καλύτερα. Αυτές τις 5 μέρες μου έβγαλε από μέσα μου πολύ βαθιά συναισθήματα που δεν είχα ξανανιώσει ποτέ. Το μόνο που ήθελα και θέλω είναι να την έχω αγκαλιά και να της χαϊδεύω τα μαλλιά. Να κάνουμε έρωτα και μετά να κοιμηθούμε αγκαλιά ρε παιδιά. Λιώνω για πάρτη της. Μου έχει ξυπνήσει τόσο τρυφερά αισθήματα. Νιώθω ότι είναι η γυναίκα της ζωής μου. Η γυναίκα που θέλω να φέρει στη ζωή τα παιδιά μου. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μιλάμε. Μόνο κάτι κοιταγματα στην εκδρομή και κάτι σχόλια για μια καθηγήτρια. Δεν μπορώ να την προσεγγίσω εύκολα στο σχολείο, καθώς είναι θεωρητική και είμαι θετική και είμαστε και σε διαφορετικά τμήματα γενικής. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να την προσεγγίσω είναι μέσω κοινών μας φίλων. Έχω δύο τρεις φίλες με τις οποίες μιλάω και είναι κολλητές της. Ειδικά η μία είναι σαν αδελφή της. Όταν λέω φίλες μου ενοω ότι μιλάμε λίγο στο σχολείο και όχι τίποτα κολλητές μου να συζητάμε για κοπέλες κλπ.Τι να κάνω ρε παιδιά; Πως να ξεκινήσουμε να μιλάμε; Πείτε καμία ιδέα. Δεν μπορώ να κρύβω άλλο τόσο συναίσθημα... Τι να κάνω ρε παιδιά;