ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...εκείνο το βράδυ στην μικρή εκείνη πόλη της Μακεδονίας στις Απόκριες, όπου μεταξύ χάλκινων και κρασιού που έρεε άφθονο σε γνώρισα σε έναν από τους δρόμους της πόλης. Για την ακρίβεια δεν μιλήσαμε καν, απλά όπως γυρίσαμε και οι δύο χορέψαμε μαζί λες και μας οδηγούσαν τα βήματά μας. Εγώ πρώτη φορά στα μέρη εκείνα ως φιλοξενούμενη φίλης μου συμφοιτήτριας. Είχα ανέκαθεν έρωτα με εκείνες τις μουσικές, μόνο που δεν ήξερα ότι εκείνες θα με έφερναν και θα με έδεναν με εσένα. Ο χορός σου ήταν πρόσκληση μιας έκστασης διονυσιακής θα έλεγε κανείς. Πρώτη φορά χόρευε η ψυχή μου...και μετά το σώμα. Κι εκείνο το χαμόγελό σου θυμάμαι και τη σπιρτάδα στα μάτια σου... Όπως θυμάμαι και εκείνη την θέλησή σου να κρατήσει όλο αυτό και μετά...πόσα χιλιόμετρα κάναμε Θεέ μου για να ζήσουμε λίγο παραπάνω έρωτα...Πλέον αυτά τα χιλιόμετρα είναι αναμνήσεις...γλυκόπικρες.Κάθε φορά που ακούω τα χάλκινα η καρδιά μου γελά και δακρύζει μαζί.