ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και αναρωτιέμαι: Ποιοι είναι οι περισσότεροι; Είναι αυτοί/ες οι οποίοι δεν έχουν φίλους και κοινωνικό κύκλο και ζουν βυθισμένοι στην μοναξιά τους, παρέα με το p.c. τους, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τα βιβλία ή αυτοί οι οποίοι έχουν φίλους, βγαίνουν έξω, έχουν σχέση (ή έστω βρίσκουν κάποια στιγμή και δεν είναι μόνοι/ες για ατελείωτα χρονικά διαστήματα);;; Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλήξω σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Και αυτό επειδή, από την μία ακούω πάρα πολλούς/ες να παραπονιούνται ότι δεν έχουν κανέναν να πάνε έστω και για έναν καφέ, με αποτέλεσμα να είναι κλεισμένοι/ες μέσα σε ένα σπίτι και η ζωή τους να περιορίζεται στο τρίπτυχο: σπίτι - δουλειά - ατελείωτες ώρες ύπνου και μοναξιάς τα Σαββατοκύριακα και τις Αργίες και από την άλλη, αν βγεις έξω και κάνεις μια βόλτα, θα δεις τις καφετέριες, τα fast foods, τα εστιατόρια, τα κλαμπάκια, τις κεντρικές δημοφιλείς πλατείες της Αθήνας (Σύνταγμα, Μοναστηράκι) καθώς και όλα τα μέρη στις διάφορες περιοχές της Αθήνας και των Προαστίων γεμάτες με παρέες, φίλους, φιλενάδες, ζευγαράκια, οικογένειες με μικρά ή μεγαλύτερα παιδάκια κλπ...Εντάξει, θα μου πεις, υπάρχουν και από τα δύο είδη. Και μοναχικοί και κοινωνικοί άνθρωποι. Μήπως όμως όλη αυτή η θεωρία περί πάρα μα πάρα πολλών μοναχικών ανθρώπων δεν ισχύει στον βαθμό που παρουσιάζεται; Αυτό τείνω να πιστέψω, με βάση την δική μου λογική και το πώς βλέπω και αντιλαμβάνομαι τα πράγματα... Εκτός αν είμαι λάθος και πράματι η μοναξιά είναι παντού και απλά είναι καλά κρυμμένη πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαμερισμάτων και εξ αυτού του λόγου δεν γίνεται αντιληπτή... Τί να πω..