ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα αρχίσω από την αρχή. Πριν 2 χρόνια, στις 22.2 2018 τα έφτιαξα με την κοπέλα που πραγματικά με άλλαξε σαν άνθρωπο. Την ειχα γνωρισει μεσω κοινης παρεας. Θυελλώδης σχέση, απίστευτος ενθουσιασμός αλλά για διάφορους λόγους δεν λειτούργησε. Ο χωρισμός μας έγινε έξω από τη στάση Άγιος Δημήτριος ενώ εγώ δεν έχω καμία σχέση με εκείνη την περιοχή. Πέρσυ, ακριβώς την ίδια μέρα, τα φτιάχνουν δύο αλλά παιδιά από την παρέα. Αυτό όσο κακό και αν ακούγεται λόγω της μέρας μου φαινόταν τόσο στενάχωρο και ζήλευα. Μέσα σε αυτό το χρόνο έκανα τεράστια δουλειά με τον εαυτό μου βλέποντας ότι ούτε να χαρώ με την ευτυχία των φίλων μου δεν μπορώ. Σήμερα ίδια μέρα, έτυχε να ξαναβρούμε σαν παρέα. Τονίζω το έτυχε, είχα να τους δω 3 μήνες σχεδόν. Τοποθεσια συναντησης πάλι εντελως τυχαια (δεν ηξερα καν που πηγαινουμε) Αγιος Δημητριος. Μια κοπέλα από τη παρέα φέρνει μια φίλη της. Κατευθείαν ταιριαξαμε τόσο μα τόσο σαν άνθρωποι. Ενώ γυρναγανε με πιάνει να μιλήσουμε εκεί που εγώ πριν 1 σχεδόν χρόνο χώρισα την πρώην και φλερτάραμε. Παιδιά δεν σας τρολλαρω αλλά πολλές συμπτώσεις μαζευτήκανε και νιώθω ότι το σύμπαν μου κάνει πλάκα. Κάθε χρόνο το ίδιο μοτίβο. Νιώθω ότι το σύμπαν μου κάνει πλάκα. Και στο μυαλό μου ήρθε κατευθείαν αυτό.What we call the beginning is often the end. And to make an end is to make a beginning. The end is where we start from. T. S. Eliot