Δεν έχει σημασία πόσο πολύ έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Δεν έχει σημασία πόσες εβδομάδες ή μήνες έχεις για να συμβιβάσεις το μυαλό και την καρδιά σου. Υπάρχουν ακόμα αναπόφευκτα σοκ που έρχονται και το ζοφερό τελικό χτύπημα είναι όταν συνειδητοποιείς πως ότι πιο πολύτιμο έχεις δεν είναι πια εδώ. Πιάνω τον εαυτό μου, να λέω ξανά και ξανά από μέσα μου "έφυγε." Έφυγαν μαζί της και χίλια άλλα πολύτιμα πράγματα, που έκαναν την ζωή τόσο απολαυστική. Εφυγε και η αναμονή για την επιστροφή της στο σπίτι, στο τέλος της ημέρας. Εφυγε η συγκίνηση στο να ακούσω τη φωνή της στο άλλο άκρο του τηλεφώνου. Εφυγε η αίσθηση του χεριού της στο δικό μου. Εφυγε ο ήχος του γέλιου της, η ζεστασιά του χαμόγελου της. Και αυτό το ανατριχιαστικο μούδιασμα στην σκέψη του ότι δεν θα είναι ποτέ εδώ ξανά.
2.3.2020 | 17:38
Απουσια..
Ποσο δυσκολο ειναι τελικα να φευγει ενας ανθρωπος απο κοντα σου κ το τι αφηνει πισω του ποτε δεν το ειχα φανταστει. Το υπεθετα, αλλα να τωρα που το ζω.. Σε ποιον να πεις τι κ να σε καταλαβει.. ''Χρονο θελει'' θα σου πουν ολοι.. Το ξερω αυτο. Αλλα μεχρι τοτε ?Ηδη κουραζομαι να το παιζω ανετος, να προσπαθω να υποστηριξω αλλους.Εγινα ξαφνικα τοσο υποτονοτικος κ αδιαφορος για ολα που δεν το περιμενα..Ενας θανατος σε αλλαζει πολυ. Ειδικα αν βλεπεις τον δικο σου ανθρωπο τοσο νεο, για μερες να ''φευγει'' σιγα-σιγα.Το νου σου εκει πανω ρε αδερφη!! ;) -M-
3
