ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και 5 χρόνια έχω συνειδητά επιλέξει να μην έχω φίλες προσωπικές. Ενώ γενικά μέχρι τότε είχα συνδεθεί με διάφορα άτομα σε φιλικό επίπεδο, και μάλιστα για πολλά χρόνια, από την εφηβεία, από τα φοιτητικά αλλά και μεταφοιτητικά χρόνια. Βίωσα την κρυφή ανταγωνιστικότητα, την ζήλεια, την προδοσία, την υπονόμευση δίχως λόγο και πολλά άλλα ''όμορφα'', και όλα αυτά ενώ ταυτόχρονα κάθε ημέρα και στιγμή αποδείκνυα ότι ήμουν εκεί για αυτά. Όχι με λόγια, μα με πράξεις και στάση ζωής.Ώσπου πριν από 5 χρόνια κατάλαβα ότι κουράστηκα. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ειλικρινά. Να μην μπορώ να βασιστώ σε άτομο του ίδιου φύλου. Να είμαι πάντα καλή με όλες εκείνες που θέλανε να γίνουνε φίλες μου και να μου γυρίζει όλο αυτό επάνω μου μπούμερανγκ. Να φτάνω σε θέση να απολογούμαι για το ότι...είμαι καλά, έχω βιώσει και καταφέρει κάποια πράγματα στη ζωή μου για τα οποία αισθάνομαι ειλικρινά ευγνώμων και ευλογημένη ως άνθρωπος (προσωπικά/επαγγελματικά/κ.α.) Συνειδητοποιησα πως δεν καταφερα ποτε να βρω σε οσα ατομα υπηρξαν φιλες μου ειλικρινη και ανιδιοτελη συμπεριφορα. Η μοναχικοτητα με εκφραζει απιστευτα. Ειναι ωρες που με κανει να αισθανομαι υπεροχα δημιουργικη. Δεν ξερω γιατι δεν με τρομαζει. Με το αλλο φυλο δεν εχω κανενα απολυτως προβλημα δεσμευσης εως και μακροχρονιας, γενικά σε αυτό το θέμα αισθάνομαι πλήρης με την υπερθετική έννοια. Με ατομα του ιδιου φυλου ομως κρατω πλεον αποστασεις. Γνωστες εχω, μα φιλες οχι. Βγαινουμε, μιλαμε, τις ακουω, μα δεν αισθανομαι την αναγκη να τους αναλυσω τη ζωη μου. Στοχος μου ειναι να ζω την καθε ημερα οπως με κανει να νιωθω πληρης και δεν εχω αναγκη την αναγνωριση καμιας φιλης ή το να τις κανω να με επευφημισουν ή να επικροτήσουν τις επιλογες μου. Εντελει καταλαβα οτι με αυτη μου τη σταση ζωης τα τελευταια χρονια νιωθω απελευθερωμενη. Ισως να μη μου ταιριαζει η φιλια ετσι οπως την εννοουν οι περισσοτεροι. Ισως να μπορω να βιωσω ενα πιο ευγενικο προτυπο φιλιας βασει των αθωων και γαληνιων βιωματων που ειχα ως παιδι...ποιος ξερει. Ισως επισης απλα να αμυνομαι, δεδομενου οτι ειμαι σε μια ηλικια οπου πλεον γνωριζω το οτι ειμαι κατοχος μιας ευαισθησιας λιγο μεγαλυτερης σε σχεση με το μεσο ορο. Ξερεις, πολλες φορες αν με δεις στη δουλεια μου, ισως να με θεωρησεις απο τα πιο κοινωνικα ατομα που υπαρχουν εκει. Ειναι ομως κομματι της δουλειας μου και μονο. Προτιμω να μην λεω πολλα τις υπολοιπες ωρες, και να ταξιδευω στις μουσικες, τους στιχους και τα μέρη που θελω να γεμιζουν τις ημερες της ζωής μου.