ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τώρα με τον περιορισμό στο σπίτι ακούω πολλούς να λένε "να μείνω σπίτι όλη μέρα να κάνω τι; Να πάθω κατάθλιψη;".Φίλε, εσύ που σκέφτεσαι αυτήν την πρόταση ή γενικά τώρα με την "απομόνωση" βλέπεις πόσο άσχημα είναι να κάθεσαι όλη μέρα στο σπίτι, άσε με να σου πω δύο λόγια ως > με την απομόνωση.Κοντεύω τα 35 και τα τελευταία 15 χρόνια ζω μόνιμα σε "καραντίνα". Από το σπίτι βγαίνω σπάνια, όχι γιατί φοβάμαι κάποιον ιό, αλλά γιατί φοβάμαι τους ανθρώπους.Πριν τον ιό, έβγαινα έξω από το σπίτι και, τότε, που οι περισσότεροι δεν με έβλεπαν ως συνάνθρωπο αλλά ως κάτι >, γελούσαν μαζί μου και με αντιμετώπιζαν λες και δεν έχω συναισθήματα ή αξία ως άνθρωπος.Τώρα που υπάρχει ο φόβος του ιού βλέπω πως πολλοί άνθρωποι σκέφτονται διαφορετικά. Όποτε χρειαστεί να βγω αυτές τις μέρες, βλέπω μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση. Συνεχίζουν να με βλέπουν ως κάτι διαφορετικό, αλλά τα περιστατικά που βίωνα έχουν μειωθεί και σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει μια μικρή επιπλέον δόση ανθρωπιάς.Αυτό που ζεις τώρα εσύ με την απομόνωση και δεν το αντέχεις ούτε για λίγες ώρες, εγώ το ζω εδώ και 15 χρόνια (ίσως και εξαιτίας σου).Αυτό που ζεις σήμερα είναι μια γεύση από αυτό που ζω εγώ την μισή μου ζωή. Μόλις περάσει όλο αυτό, πριν σχολιάσεις ξανά κάποιον για την εμφάνιση του, το ντύσιμο του, χαρακτηριστικά του σώματος του και γενικότερα για κάτι που θεωρείς αστείο, σκέψου πως μπορεί η πράξη σου να τον οδηγήσει, ίσως και για χρόνια, στη θέση που είσαι εσύ σήμερα και κοντεύεις να τρελαθείς.