ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνώρισα μία κοπέλα μέσω fb.Από την πρώτη μέρα που της έστειλα μιλάγαμε κάθε μέρα πολλές ώρες.Μου άρεσε πολύ που μιλάγαμε και μου κράταγε παρέα από το καλημέρα μέχρι το καληνύχτα καθώς ένιωθα μοναξιά επειδή δεν έχω φίλους παρά μόνο γνωστούς που μπορώ να βγαίνω περιστασιακά.Είχα ενθουσιαστεί.Το ίδιο μου έλεγε και εκείνη.Ήθελα να την συναντήσω και απο κοντά.Είχε σχεση όμως και το απέφευγε για να μην ζηλεύει το αγόρι της.Δεν τα πήγαιναν τόσο καλά όμως και κάποια στιγμή χωρίζουν(περίπου 2 μήνες μετά απο την πρώτη μέρα που μιλήσαμε).Εμένα είχε άρχισε να μου αρέσει πριν καν βγούμε.Είχα αρχίσει να νιώθω πράγματα για αυτήν.Μου άρεσε ο τρόπος σκέψης της,ο χαρακτήρας της,η γλυκήτητα της και ο τρόπος που μου έγραφε.Την πρώτη στιγμή που την είδα είχα πάθει σοκ.Το πιο όμορφο βλέμμα και χαμόγελο που είχα αντικρύσει ποτέ.Ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου.Ήταν υπέροχη!Κάποια στιγμή της είπα πως είμαι ερωτευμένος μαζί της αλλά αυτή δεν ένιωθε το ίδιο.Μου είπε ότι θα ήθελε όμως να συνεχίζουμε να κάνουμε παρέα και να μιλάμε.Ούτε εγώ όμως ήθελα να χαθούμε και να απομακρυνθούμε.Δεν είχα φίλους και μου άρεσε πολυ η παρέα της.Οπότε προσπάθησα να την δω φιλικά.Αυτό όμως ήταν κυριολεκτικά αδύνατο.Κάθε φορά που έβγαινα μαζί της την ερωτευόμουν όλο και πιο πολύ.Ήταν ο πιο γλυκός άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου.Μου άρεσε να την φροντίζω,να την βοηθάω και να την κάνω να νιώθει καλύτερα.Η καρδιά μου χτύπαγε τόσο δυνατά όταν βγαίναμε που ήταν έτοιμη να σπάσει.Δεν υπήρχε λεπτό που να μην την σκεφτόμουν.Έπαθα χοντρή ζημιά μαζί της.Έιχε όλο όσα έψαχνα σε μια κοπέλα.Φέρνω ξανά το θέμα στο ερωτικό αλλά μου είπε ξανά ότι με βλέπει φιλικά.Μου πρότεινε να απομακρυνθούμε αν είναι τόσο δυνατό αυτό που νιώθω για αυτήν.Εγώ δεν ήθελα.Μου αρκούσε απλά να την βλέπω έστω και για λίγο.Τον τελευταίο καιρό λοιπόν δεν μου μίλαγε με τόσο ενθουσιασμό και τόσο συχνά όσο στην αρχή.Κατάλαβα ότι κάτι είχε συμβεί.Κανονίζουμε λοιπόν να βγούμε και μου ανακοινώνει ότι είναι με άλλον και φεύγουν μαζί για δουλειά σε άλλη πόλη.Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου.Από τότε δεν μπορώ να συνέλθω με τίποτα.Νιώθω πληγωμένος και ότι δεν θα την ξεπεράσω ποτέ.Το χειρότερο συναίσθημα που έχω βιώσει ποτέ μου.Από τότε που την γνώρισα δεν σκέφτηκα κάποια άλλη ως πιθανότητα.Δεν υπήρχε καμία άλλη για μένα.Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ τόσο δυνατά για κάποια.Αισθάνομαι ότι την αγαπώ τόσο πολύ που θα έδινα και την ζωή μου για αυτήν χωρίς δεύτερη σκέψη.Δεν ξέρω πως δέθηκα έτσι μαζί της.Δεν μου φέρθηκε άσχημα σε κάτι απλά έκανε την επιλογή της και το σέβομαι.Προσπαθώ να βρω κατι αρνητικό για αυτήν,προσπαθώ να θυμώσω με κάτι,να πω ότι δεν αξίζει τον κόπο αλλά δεν βρίσκω κάτι.Μου φέρθηκε πολύ καλά.Μου έκανε παρέα όταν αισθανόμουν μόνος,μιλάγαμε,βγαίναμε,έχω πολύ γλυκές αναμνήσεις.Υπάρχει άραγε τρόπος να την ξεπεράσω γιατί νιώθω ότι μάλλον θα με κρατάει πίσω όλο αυτό σε όλους τους τομείς της ζωής μου?