ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και 7 μήνες ειμαι με ενα παλικάρι 5 χρόνια μεγαλύτερο μου (στα 30 εγώ-στα 35 εκείνος)Ενώ μέχρι στιγμής δείχνουμε να κολλάμε αν όχι σε όλα στα περισσότερα, μένουμε σχεδόν καθημερινά μαζί και μου έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι είμαι αυτό που ψάχνει εγώ διαρκώς όλο αυτο επιμένω να το δηλητηριάζω.Ο φίλος μου διατηρούσε για πολλά πολλά χρόνια σοβαρή σχέση με μία κοπέλα με την οποία υπήρχε συγκατοίκηση και πλάνα γάμου.Η σχέση αυτή έλαβε τέλος από την πλευρά της και μάλιστα με αρκετά ασχημο τρόπο (πολύ πιθανά και με απιστία).Ο φίλος μου παρόλαυτα δεν μιλαει ποτέ άσχημα για εκείνη μιας και όπως λέει οφείλει να σεβαστεί τον άνθρωπο που ήταν επί σειρά ετών επιλογή του.Εγω όμως μέσα μου καίγομαι. Νιώθω ότι θα ζω για πάντα στη σκιά της, ότι είμαι απλά και μόνο η αντικαταστάτρια της και ποτέ δε θα μπορέσω να τη φτάσω. Ξέρω πως είναι μεγάλο σφάλμα αλλά πολλές φορές καταλήγω να του μιλαω με άσχημα και υποτιμητικά λόγια για εκέινη, για έναν άνθρωπο δηλαδή που ξέρω αποκλειστικά και μόνο από διηγήσεις - δικές του αλλά και των κολλητών του.Εχουμε μαλώσει άπειρες φορές γι αυτο το θέμα -δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ για τίποτε άλλο- ενώ με έχει προειδοποιήσει ότι η σχέση μας δε θα μπορέσει να συνεχιστει αν επιμένω να του αναφέρω διαρκώς (πόσο μάλλον να βρίζω) την πρώην του.Καταλαβαίνω ότι κάνω λάθος, βλακείες, και πιθανά να καταστρέψω κάτι τόσο όμορφο αλλά δε μπορώ να σταματήσω.Please, heeeelp