ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι παντρεμένη εδώ και 7 εφτά χρόνια και έχω ένα παιδί.Στα τόσα χρόνια ποτε δεν έχει μεινει μια ολόκληρη μέρα στο σπίτι. Θα προφασιστει κάποιο λόγο και θα μείνει εκτός τουλάχιστον 6 ώρες. Συνήθως είναι στο γραφείο του και πίνει καφέ ή ποτό. Όμως έχει την απάιτηση να είμαστε συνέχεια κλεισμένοι με το παιδί στο σπίτι (λόγω κορονοιου, μικροβίων, πανσέληνου και γενικά το σπίτι είναι ιερό και είμαστε τυχεροί που είμαστε τόσο καλά λεει). Πέντε βραδιά την εβδομάδα λείπει. Εγώ έχω να βγω από τον Νοέμβρη. Κάνει ότι θέλει οπότε το θέλει γιατί είναι άντρας και δουλεύει και εγώ είμαι μια αχάριστη που δεν εκτιμώ αυτά που κάνει.Τα έχω ακούσει τόσες φορές που πλέον τείνω να τα πιστέψω. Ειναι και δύσκολη η καθημερινότητα με ενα παιδάκι. Κοντεύουμε να χαζεψουμε με την κλεισούρα έχω και αυτή την συμπεριφορά από τον άντρα μου και νιώθω πλέον πως χρειάζομαι ψυχολογική υποστήριξη.Ειλικρινά δεν ξέρω καν αν έχουν ειρμό αυτά που έγραψα. Αλλά μόλις έκλεισα το τηλ, εκείνος πίνει το ποτό του και μου παραπονέθηκε που δεν με άκουσε αρκετά κεφάτη!! Νιώθω πως θα εκραγω!