ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μας φτάνουν όλα τα θέματα που υπάρχουν με την γνωστή κατάσταση, την ανασφάλεια, τα οικονομικά, τις εκκρεμότητες... έχουμε και τον καθένα να προσπαθεί να επιβάλλει τα θέλω του και να κάνει τους ανθρώπους της οικογένειας του μαριονέτες. Γελάω; Γελάτε.. Έχω ακεφιές; Μην μιλάτε.. Πόσο εγωιστικό όλο αυτό. Αναφέρομαι στον αδελφό μου που προσπαθεί να επιβάλλει με εκβιασμούς κλπ την κοπέλα που έχει σχέση, απαιτώντας από όλους να μας αρέσει και εξωτερικά και σαν χαρακτήρας.Διαφορετικά θα διακόψει κάθε σχέση μαζί μας και θα τινάξει την κοινή επιχείρηση στον αέρα. Όταν βλέπεις ξεκάθαρα κινήσεις τυχοδιωκτισμού(συγκατοίκηση πολύ γρήγορα-γνωριμία με γονείς,παππούδες,γιαγιάδες θείους από την πρώτη στιγμή,κουβέντες για γάμο από όλους αυτούς μέσα σε έναν χρόνο γνωριμίας ,μη τήρηση της καραντίνας και επιδίωξη συνεχών επισκέψεων μπας και χωνέψουμε την κατάσταση) και όταν το σημαντικότερο ούτε ο ίδιος είναι σίγουρος για την επιλογή του, γιατί θα πρέπει να καταπιέζονται οι άλλοι και να φοράνε την μάσκα της υποκρισίας; Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και είναι υπεύθυνος των πράξεων του. Είναι επιλογή και των άλλων όμως να πράττουν όπως νιώθουν χωρίς καταπίεση. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να ταιριάζουμε απαραίτητα όλοι μεταξύ μας ή να πιέζουμε την κατάσταση για να ταιριάξουμε; Οι φίλοι μας δεν προκύπτουν από το γεγονός ότι τα βρίσκουμε μαζί τους; Τους συγγενείς που δεν θέλουμε στη ζωή μας δεν τους αφήνουμε στο περιθώριο; Στην περίπτωση αυτή γιατί να λειτουργήσει κάποιος διαφορετικά; Λέμε ότι οι γονείς δεν πρέπει να επιβάλλονται στα παιδιά και πρέπει να τα αφήνουν ελεύθερα, πρέπει όμως και τα παιδιά να μην επιβάλλουν τις επιλογές και τις απόψεις τους στους γονείς. Προσωπικά δεν ανακατεύομαι ούτε έχω το δικαίωμα, αν και έχω την άποψη μου. Το γεγονός όμως ότι όλο αυτό έχει επιπτώσεις στην ψυχολογία των γονιών μου και επικρατεί συνέχεια αρνητικό κλίμα στο σπίτι ειδικά με τον εγκλεισμό, με αφορά και με προβληματίζει.....