ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο συντροφος μου εχει μια επιχειρηση εδω και καμποσα χρονια..Τα κλασικα που κανανε οι γονεις καποτε, ανοιγαμε ενα μαγαζι στο παιδι για να το αποκαταστησουμε κτλ. Εκεινος τοτε ειχε βολευτει ηταν και οι εποχες διαφορετικες που το χρημα ερεε πιο ευκολα..Γενικα εγω ειμαι κατα αυτης της νοοτροπιας αλλα τεσπα. Τον βλεπω οτι ψυχολογικα ειναι σε ενα τελμα. Δεν το γουσταρει αλλο αυτο που κανει αλλα ειναι και σε μια ηλικια που θα βρει δυσκολα δουλεια αλλου με ολα τα εξοδα να τρεχουν. Δεν εχει αντοχες, κουραζετε πολυ ευκολα, πεφτει ψυχολογικα, ωρες ωρες τον βλεπω κ ειναι στα χαμενα..Τα εχουμε συζητησει κ δεν καταληξαμε καπου. Και γω ποσα κανε υπομονη να πω ή δεν πειραζει ολοι κουραζομαστε.Καταντα γραφικο και γελοιο.Δεν ξερω πως να βοηθησω και τι να πω..Αν εφταναν αυτα που βγαζω θα ελεγα σταματα τωρα..αλλα δεν γινεται..Δεν ξερω πως να βοηθησω...Πως να του σταθω..