αν και έχω ζήσει πολλά από όσα όμορφα περιγράφεις...τα συναισθήματα μου είναι ακριβώς τα ίδια! σε κατανοώ απόλυτα
14.5.2020 | 22:15
Καλοκαίρι...
Έρχεται...Άλλο ένα που θα το περάσω μόνος.. Ούτε διακοπές, ούτε βόλτες με φίλους ούτε σινεμά η ότι άλλο με την κοπέλα μου... Τίποτα απολύτως. Αλλο ένα χαμένο καλοκαίρι.. Πόσο θα ήθελα να ζω όπως πολλοί συνομιλικοι μου (λίγο πάνω από το μέσο της δεκαετίας 20-30)....Να έχω δύο τρεις φίλους να βγαίνουμε, να περνάμε καλά.. Και μια κοπέλα να κάνουμε βόλτες και να χαιρόμαστε τις όμορφες καλοκαιρινές βραδιές... Ποτέ μου δεν τε είχα όλα αυτά. Κανένα καλοκαίρι δε πήγα διακοπές με φίλους, σε κάποιο μπαράκι για ποτό κλπ κλπ... Ακούω τόσο κόσμο να λέει ότι βγαίνει, πάει σε μαφσζιαζ, σε παραλίες, σε νησιά κι εγώ συνειδητοποιώ ότι δεν έχω πουθενά ποτέ... Πάντα στο σπίτι, στην Αθήνα, κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους να βλέπω τη ζωή να φεύγει μέσα από τα χέρια μου...Πως κατάντησα έτσι; Γιατί σκότωσα τη ζωή μου; Γιατί δεν έζησα τη νεότητα μου; Γιατί να το περνάω όλο αυτό; Κουράστηκα. Βαρέθηκα. Θέλω να ζήσω... Δε μπορώ άλλο μόνος... Απλά δεν έχω μέλλον υπό αυτές τις συνθήκες... Μάλλον δεν ήμουν φτιαγμένος για αυτή τη ζωή... Ελαττωματικός, ανάξιος να ζήσω φυσιολογικά. Το απόλυτο μηδέν.. Κουραστικα... :'(
5
