ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ας το πάρω από την αρχή !είμαι 24 ετών και είχα σχέση με ένα παιδί 1 χρόνο ,εκείνος 27 ήμασταν βαθιά ερωτευμένοι ,στους πρώτους 6 μήνες συγκατοίκησαμε κιόλας φίλοι και γνωστοί έλεγαν πως είμαστε το τέλειο ζευγάρι, μέχρι που έμεινα έγκυος , ήμουν μέσα στην τρελή χαρά ,εκείνος πάλι όχι το μόνο που μου είπε ήταν "η το παιδί η εμένα " πάγωσα !δεν περίμενα ο άνθρωπος μου να μου βαλει τέτοιο δίλημμα.Μετα από κλάματα και υστερικα ξεσπάσματα αποφάσισα να το ρίξω ,εκείνος χάρηκε που πήρα επιτέλους την σωστή απόφαση και μου είπε πως θα κάνουμε άλλο όταν έρθει η ώρα .Όταν έφτασα στο γιατρό δίπλα μου καθόταν μια γυναίκα έγκυος που πήγε για άλλο λόγο εκεί ,κάπως πιάσαμε την κουβέντα και της αναφερα τον λόγο που ήρθε ,άρχισε να κλαίει να με παρακαλάει να μην το κάνω πως το πρώτο της παιδί το έριξε και ακόμα το μετανιώνει ,ο τρόπος που τα έλεγε με συγκλόνισε και κάτι μέσα μου με ταρακούνησε ,σηκώθηκα έφυγα για το σπίτι ακόμα έγκυος ! Εκείνος με περίμενε σπίτι, μου έφτιαξε ένα ωραίο δειπνό να με ευχαριστήσει που θα έκανα πίσω...Του είπα την αλήθεια,το μόνο που μου είπε ήταν "Αυτό ήταν ,με έχασες!"Μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε ,εγώ απλώς τον κοιτούσα παγωμένη ...Πλέον ο γιος μου είναι 2 ετών και ευχαριστώ τον Θεό που είχα συναντήσει εκείνη την γυναίκα τότε...Εκείνον τον συνάντησα σήμερα τυχαία που έβγαλα το μωρό βόλτα ήταν με την καινούργια του κοπέλα και το χειρότερο...ήταν έγκυος! Απλώς ένιωσα μια πικρία και έναν πόνο είπα να το μοιραστώ μαζί σας