ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.6.2020 | 21:50

Δυστυχώς

Νομίζω ότι δεν θα ξεφύγω από τη μοναξιά που βιώνω... Εχω προσπαθήσει, ξανά και ξανά... Εδώ δοκιμάσει τα πάντα, αλλά δεν βλέπω αποτέλεσμα... Φίλους πραγματικούς ή/και παρέες να βγαίνεις ή να έχετε καθημερινή επαφη μεταξύ σας, δεν μπορείς να έχεις αν δεν είσαι 20 ετών...Σε οποίες γνωριμίες κι αν κάνεις, λειτουργείς απλά συμπληρωματικά...Δεν αποτελείς προτεραιότητα ή έστω ένα ισότιμο μέλος μιας παρέας, αλλά κάποιος γνωστός με τον οποίο θα βγεις για ένα καφέ μια φορά στο τόσο και αυτό ήταν...Και αυτό είναι λογικό, προφανώς... Επίσης, όλα αυτά τα κλισέ που ακούμε σε τέτοιες περιπτώσεις, τύπου βρες τα με τον εαυτό σου, πέρνα καλά ακόμα και μόνος σου, πήγαινε σε ψυχολόγο κλπ δε βοηθούν... Δε θα σου βρουν φίλους, προφανώς... Προσωπικά, μια χαρά τα έχω βρει με τον εαυτό μου, αλλά αυτό ουδεμία σχέση έχει με τη μοναξιά μου...Επι του πρακτέου, κάτι ουσιαστικό, δεν βλέπω στη ζωή μου... Δηλαδή, τι άλλο να κάνω; Αφού κάνεις δεν ανοίγεται... Όλοι έχουν ζωές στρωμένες και προχωρούν... Και όσοι δεν έχουν, και θέλουν να κάνουν κάποια αλλαγή, βρίσκοντας φίλους πχ, δε κάνουν τίποτα... Πόσες και πόσες εξομολογησεις περί μοναξιάς διαβάζουμε, και σχεδόν ποτέ κάποιος δεν αφήνει ένα στοιχείο επικοινωνίας, μήπως ανταποκριθεί κάνεις που βρίσκεται σε αντίστοιχη κατάσταση, ώστε να υπάρξει η πιθανότητα να αλλάξει κάτι... Ειλικρινά, το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκομαι είναι τεράστιο... Μήπως, τελικά, δεν υπάρχει λύση και απλά πρέπει να μη τα σκέφτομαι αυτά και να αποδεχτώ ότι θα είμαι για πάντα μόνος; Εντάξει, είμαι σχετικά νέος, κάτω των 30, αλλά δεν είμαι και 18, να εχω όλη την νεότητα μου μπροστά μου...Τι μπορώ να κάνω, ειλικρινά; Κοντεύω να σκάσω...
7
 
 
 
 
σχόλια
Με συγχωρεις..., αλλα αν καταλαβα καλα περα απο την οποια γραπτη στηριξη ή τις οποιες συμβουλες, αυτο που ισως επιδιωκεις ειναι επικοινωνια με ανθρωπους που βιωνουν τα ιδια ή παρομοια συναισθηματα και καταστασεις με εσενα εδω?
Εισαι και νεος,εγω διαβαζοντας λεω θα εχει περασει τα 50 ή εκει καπου για να τα λεει αυτα.Μην σκεφτεσαι ετσι.Ενταξει ειναι δυσκολες οι φιλιες συμφωνω ομως δε σημαινει οτι δεν μπορεις να βρεις ενα δυο ατομα να βγαινετε να περνατε καποιες ωρες μαζι.Φιλους ειχες ποτε?Αν δεν ειχες,φυσικα και ειναι δυσκολο να ξεκινησεις απο το μηδεν,οχι οτι ειναι ακατορθωτο.Για σχεσεις προσπαθησες κατι?Ειχες? Βοηθανε και οι σχεσεις σου γνωριζουν κοσμο,γνωριζεις φιλους φιλων βγαινεις.Δεν ξερω επακριβως τη δικη σου κατασταση για να τοποθετηθω,και μιλαω για το αν εισαι κοινωνικος,αν σου αρεσει να βγαινεις ή αν εχεις αγοραφοβια.Ολα παιζουν το ρολο τους.Επισης το ποσο εχεις συνηθισει στη μοναξια σου.Καποιοι δεν την αλλαζουν με τιποτα εχουν τοσο βολευτει που ειναι πολυ δυσκολο να αλλαξουν να γινουν κοινωνικοι ή να ανατρεψουν την μοναξια τους.Θα σου ελεγα να δωσεις καποιες ευκαιριες,να αρχισεις να βγαινεις,βρες ενα φιλο,θα εχεις εναν ξαδερφο που λεει ο λογος να βγειτε,μετα ειναι και ο εθελοντισμος ειναι μια ομαδα για παραδειγμα.Θα σου πω παραδειγμα,ειχα ενα γνωστο ο οποιος ηταν οπως εσυ μας τα γραφεις εδω,δυσκολια σε φιλιες ειχε καποιες σχεσεις ενταξει ηταν μονος το περισσοτερο διαστημα,λοιπον ξερεις τι εκανε?Βρηκε μια ομαδα και γραφτηκε μελος,ομαδα ποδοσφαιρου,σαν οπαδος δηλαδη και κανονιζανε και με αλλους που ηταν εκει να βγαινουν να πηγαινουν σε αγωνες και εβγαιναν και εκτος αγωνων και λιγο λιγο εγινε φιλαρακι κολλητο με ορισμενους.Αυτος που δεν ειχε κανεναν πριν.Γιαυτο στο λεω ειναι που θα βρεις να κολλησεις.Κολλα κι εσυ καπου βρε ανθρωπε μου δε νομιζω να μην υπαρχει καποιος συλλογος,ομαδα θες οτι θες.Ακομα και στο ΦΒ υπαρχουν αναλογες ομαδες/συζητησεις και κανονιζουν εξοδους και κανεις φιλιες και απο εκει.Απο οπου θελεις.Οπου θα βρεις να κολλησεις.Μονο ακαταδεκτος να μην εισαι και να μη γενικευεις.Αμα ακουω αυτο το εγω θα μεινω για παντα μονος/η αναβουν λαμπες.Κατσε ρε φιλε,ειδες τη ζωη σου στο μετα και ειδες οτι θα εισαι τερμα μονος/η?Ε αν σου αρεσει αυτο να μην κλαιγεσαι κιολας για ποιον λογο δεν αλλαζει.Δεν αλλαζει γιατι δεν αλλαζεις εσυ.
Λοιπον, Ελενα, ομολογω οτι σε εχω συμπαθησει πολυ. Εισαι πολυ υποστηρικτικη ... Παντως ειναι αρκετα δυσκολο να κανεις φιλιες μετα τα 30, τον καταλαβαινω τον φιλο μας. Εγω βρεθηκα σε αρκετες φασεις της ζωης μου σε αυτη τη φαση για ποικιλους λογους. Συνηθως νιωθεις ενα ακατανικητο φοβο οτι οι νεοι "γνωστοι" θα σε απορριψουν και δεν εισαι ιδιαιτερα ανοιχτος. Συνηθως βρισκεται αυτος ο ενας, η μια που γινεται υποστηρικτικος και σε ωθει να ανοιχτεις, να συμμετεχεις... Στην δικη μου περιπτωση οι γνωστοι απο την δουλεια ηταν το κλειδι σε πολλες φασεις. Μην απογοητευεσαι, φιλε μου. Χρειαζεται λιγη τολμη. Η προταση της Ελενας ειναι αρκετα καλη. Δοκιμασε να επικοινωνησεις με παλιους γνωστους, με καποιους συγγενεις... Βγες μονος σου για ενα ποτο και που ξερεις... Εγω παντως που μολις βγηκα απο μια κατασταση που μου στερησε την παρεα, σκοπευω καπως ετσι νσ πραξω... Καλη μας τυχη, φιλε μου!
Milo μου σ'ευχαριστω!Αμοιβαιο να ξερεις,κι εγω σε συμπαθω,κι εγω συμφωνω σε οτι γραφεις.Λοιπον αν θυμασαι σε εκεινο το σχολιο περι "λιμανιου" που με ρωτησες,ειπα οτι η ζωη με εκανε reject.Περασα μια περιοδο καταθλιψης και εχω περασει και μια περιοδο απολυτης μοναξιας,μοναξιας να μην εχω εναν ανθρωπο να μιλησω,ηταν συνδεδεμενες οι 2 περιοδοι το ενα εφερε το αλλο.Να μη θελω να βγω,να βγαινω και να ειμαι μονη.Πανε χρονια βεβαια,ξερεις τι εκανα?Εβγαινα μονη.Επαιρνα το λεωφορειο κατεβαινα σε ενα μερος καθομουν σε ενα καφε,αλλες φορες παλι επαιρνα το λαπτοπ μαζι,ή οταν ηρθε το καλοκαιρι πηγαινα στη θαλασσα.Επικινδυνο?Λιγακι ναι.Ομως μεσα απο ολο αυτο πιστεψα σε μενα,οτι μονο εμενα εχω,και αρχισα δειλα δειλα να δραπετευω που λεμε.Ηταν σε περιοδο ανεργιας μετα απο εναν χωρισμο,αλλαγης πολης καταλαβες,επεσαν ολα μαζι,εφεραν μια καταθλιψη η οποια με εκλεισε και δεν ειχα εναν ανθρωπο να μιλησω,ολοι φιλοι συγγενεις ο καθενας τη ζωη του,εκεινη τη στιγμη,επιχειρησα να βρω καποιους η απαντηση ναι μωρε τα λεμε και δεν τα ειπαμε ποτέ.Και ετσι με το να βγαινω,να αλλαζω παραστασεις εστω και μονη,δραπετευσα απο ολο αυτο που περιγραφει εδω ο φιλος μας.Ειναι δυσκολο πολυ δυσκολο να βρεις κι εμενα ξεκινησα μια δουλεια επειτα που εκει βοηθηθηκα να εχω κατι να περιμενω,να βγαινω να μιλαω καταλαβες,εκει γνωρισα πεντε δεκα ατομα,βγηκα επειτα μαζι τους,κρατησαμε επαφες και αρχισα να γνωριζω σχεσεις.Ειναι μια λυση η σχεση,σε βγαζει απο ολο αυτο που περιγραφει εδω ο φιλος,και σου γνωριζει και αλλα ατομα.Και πιστεψε με αν μετα συνηθισεις στο εξω στον κοσμο,στην παρεα δε θελεις με τιποτα να ξαναγυρισεις σε εκεινα τα σκοταδια τα παλια.Αν με ρωτας προσπαθω να βρω εκεινον τον τοτε εαυτο και δεν τον βρισκω,και εννοειται δε θελω σε καμια περιπτωση να ξαναβρεθω εκει.Ειναι δυσκολο ναι αλλα μην το βαζεις κατω φιλε μου.Ξεκινα απο τα απλα.Του ειπα για ομαδες γιατι απο καπου ξεκινας απο οτι θελει ο καθενας.Ειναι ο ιδιος να βρει τον τροπο να δραπετευσει οπως τον βρηκα κι εγω και εσυ Milo και ο καθενας δηλαδη.Ο ιδιος τι θα βρει,με τι θα ξεκινησει,τι θα τον γεμισει και να αποφασισει επιτελους να δραπετευσει απο ολο αυτο.Να σαι καλα Milo μου και να γραφεις συχνοτερα!Γραφεις πολυ ωραια!
Δεν ξέρω τι να σου πω.. μόνο ότι σε καταλαβαίνω. Και τις σκέψεις που κάνεις τις έχω κάνει κι εγώ. Αλλά έχω καταλήξει και ότι οι γνωριμίες από το ίντερνετ δεν είναι για όλους. Είναι μια διέξοδος για λίγο.. αλλά είναι πολλά τα εμπόδια που προκύπτουν. Για μένα τουλάχιστον δεν καταλήγουν καλά. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που μας εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μας και τα βλέπουμε όλα μαύρα. Είναι απόλυτα δεκτό και φυσιολογικό να νιώθεις καταβεβλημένος. Μέσα από την καρδιά μου σού εύχομαι να αλλάξουν όλα σύντομα και να ξαναβρείς την αισιοδοξία και τη θέληση να το παλέψεις.
Scroll to top icon