ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια φίλη, η οποία είναι η καλύτερη μου φίλη, η παιδική μου φίλη. Μαζί ήμασταν από το δημοτικό έως το λύκειο, στο ίδιο θρανίο. Και συνεχίζουμε μέχρι τώρα που πηγαίνουμε πανεπιστήμιο. Μονο που τα τελευταία χρόνια είχε απομακρυνθεί, όχι μόνο από μένα αλλά και από όλους. Κάθε φορά που της έλεγα να βγούμε, συνεχώς το ακυρώνε τελευταία στιγμή. Δεν καταλάβαινα το γιατί. Πέρσι ανακάλυψε ότι πάσχει από έλλειψη σεροτονινης, έχει κατάθλιψη με αποτέλεσμα να μην έχει όρεξη για τίποτα. Ούτε να βγαίνει από το σπίτι. Πηγαίνει σε ψυχολόγο και μου είπε πρόσφατα ότι οι επισκέψεις σε ψυχολόγο την βοηθάνε πολύ. Και την βοηθάει πολύ το γεγονός ότι δεν την πιέζω και της αφήνω χώρο. Όμως πριν λίγες μέρες της είπα αν θέλει να έρθει σπίτι μου το σ/κ. Είπε ότι ίσως μπορέσει τη Κυριακή.Τη Κυριακή μου το ακύρωσε, είπε ότι δεν αισθανόταν καθόλου καλά και ζήτησε συγνώμη. Προσπαθώ να μην το παίρνω βαριά, προσπαθώ να την καταλαβαίνω αλλά μου είναι δύσκολο.Τι μπορώ να κάνω; Είναι φίλη μου, δεν θα την αφήσω σε καμία περίπτωση. Έχει κάνει πολλά για μένα, με έχει βοηθήσει πολλές φορές και τώρα εγώ τι μπορώ να κάνω ώστε να νιώθει καλύτερα και να μπορεί να βγαίνει έξω; Και να μην μου το ακυρώνει συνεχώς γιατί κι εγώ έχω ανάγκη να βλέπω τη φίλη μου, να περνάμε καλά μαζί και να γελάμε παρέα.Το ξερει οτι έχω αγανακτήσει με όλο αυτό. Η ψυχολόγος της, της έχει πει ότι πρέπει να εστιάσει στον εαυτό της και μετά στους φίλους της. Το καταλαβαίνω αυτό αλλά υπάρχω κι εγώ. Έχω ανάγκη να βγαίνω κι εγώ έξω. Εχω φυσικά φίλους αλλά όλοι οι φίλοι μου είτε είναι εξωτερικό είτε εκτός Αθηνών για δουλειές.Ευχαριστώ.