ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ευγένεια δε συνεπάγεται κατ'ανάγκη διπροσωπια, ούτε η ειλικρίνεια και η ευθύτητα την αγένεια. Τι εννοείς προσποιητή ευγένεια; Αυτήν που απευθύνεται σε ανθρώπους που αντιπαθουμε; Μα δεν προσποιουμαστε όταν μιλάμε ευγενικά σε ανθρώπους που αντιπαθουμε. Ή για να το θέσω διαφορετικά: η αγένεια είναι δεν είναι κάποια υποχρέωση στην οποία πρέπει να ανταποκριθουμε αν θέλουμε να αυτοπροσδιοριζομαστε ως ειλικρινείς.

Πολυ κουραστικο κειμενο, αυτο που εχω να πω ειναι οτι δεν υπαρχει λογος να μην εχουμε εμφυτη την ευγενεια και μαλιστα απεναντι σε ατομα που μας μιλανε εξισου ευγενικα...η ψευτικη ευγενεια ειναι κατι πολυ ξεκαθαρο και δεν κανει καλη εντυπωση..γενικα δε βρισκω το λογο να καταπιεζουμε τον εαυτο μας και να ειμαστε κατι αλλο απο αυτο που ειμαστε στην πραγματικοτητα..

Το να είμαι ''ευθύς'' δε σημαίνει ότι παύω να είμαι και ευγενής. Μπορώ να σου πω μεγάλες και ''πικρές'' αλήθειες με απόλυτη ευγένεια και συμπάθεια. Από εκεί και πέρα, ο τύπος που περιγράφεις είναι ένα γλοιώδες διπρόσωπο υποκείμενο και τίποτε άλλο.

Αυτό που διαχωρίζει τον ευθύ από το γαϊδούρι είναι η ευγένεια όμως.

Η αγένεια, η καφρίλα, η ζήλεια και ο κομπλεξισμός ονοματίζονται συχνά ευθύτητα ή ειλικρίνεια, για να ξεπλυθούν. Αν τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς σου πετούν το "σε ενοχλεί η αλήθεια" (όχι, καθόλου δεν με ενοχλεί, δεν ταυτίζεται με την αποψάρα σου η αλήθεια) ή "προτιμάς να τα λένε από πίσω σου;".Επειδή έχω καταλήξει ότι από πίσω σου θα τα πουν έτσι κι αλλιώς, αν θέλουν να τα πουν, ακόμα και αν στα έχουν πει μπροστά σου, θεωρώ πλέον ότι δεν κερδίζω κάτι από την περιλάλητη "ευθύτητα". Η ευθύτητα κι η ειλικρίνεια είναι πολύτιμες αρετές για να επαφίονται στα χέρια κακοπροαίρετων. Μόνο ένας πραγματικά δικός σου άνθρωπος που έχει κερδίσει με το σπαθί του το δικαίωμα να σε "διαλύσει" ώστε μετά να σε ξαναφτιάξει καλύτερο από πριν έχει την εξουσιοδότηση (επειδή εξουσία ασκεί, μην κρυβόμαστε) να είναι ευθύς κι ειλικρινής. Η υποκριτική "ευγένεια" δεν ταυτίζεται με τους καλούς τρόπους, καθώς ευγένεια σημαίνει να μην φέρνεις τον άλλον σε δύσκολη θέση, όχι να τον "γλύφεις", αλλά μπρος την καφρίλα είναι προτιμότερη. Πώς το λένε; Αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις, μην λες τίποτα.

Ευγενικος ειναι ο δευτερος στο παραδειγμα που ανεφερες,ο οποιος διατηρει την ιδια ευγενεια και μπροστα και πισω.Αυτα τα να ειμαστε μπροστα καθως πρεπει και πισω να θαβουμε,μοιαζουν με τις "καλες" συμπεριφορες των "κυριών" της μικροαστικης κοινωνιας που επρεπε να δειχνουν τυπος και υπογραμμος,κρυβοντας τα ασχημα στοιχεια του χαρακτηρα τους στην πισω οψη τους και πισω απο τις πορτες τις κλειστες.Αλλο πραγμα η ευθυτητα,η ειλικρινεια,το να λεει καποιος αληθειες και ας χασει την ευγενεια του,νομιζω αυτο ειναι το καλυτερο να λες την αληθεια και ας κακοφανει σε μερικους.Οσο κανεις τον ευγενικο,κανεις κατι που στην προκειμενη περιπτωση θελεις να φερθεις αλλιως και δεν το κανεις,ε ολο αυτο καποια στιγμη βγαινει οπως περιγραφεις με ασχημες συμπεριφορες.Την πηγαια ευγενεια την καταλαβαινεις γιατι δεν ειναι δηθεν και ειναι αυθεντικη.Τη δηθεν ευγενεια την καταλαβαινεις εκτος αν ειναι κρυμμενη πολυ καλα πισω απο ενα ατομο διπροσωπο.Θελει προσοχη επομενως με ποιους συναναστρεφεσαι.Ειναι αυτο που λεει πολυ ωραια το αποσπασμα Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές οι εχθροί μου " (Οδυσσέας Ελύτης).Και γνωμη μου απλα δεν ασχολεισαι με τους δηθεν,δεν αλλαζουν ποτέ.ακριβως γιατι αυτο βγαζουν ως χαρακτηρες.

Σίγουρα όχι η διπροσωπία, όχι όμως και η ωμότητα στα πλαίσια ευθύτητας. Λίγο τακτ χρειάζεται πάντα, κοινώς διπλωματία κι όχι λόγια σε τρίτα πρόσωπα. Ο πολύ ντόμπρος δυστυχώς στις μέρες μας θεωρείται αγενής, ενώ ο διπρόσωπος τα κάνει γιατί ξέρει και πώς να αποποιηθεί των ευθυνών του. Έχει επινοήσει από πριν τις δικαιολογίες σε περίπτωση που τον πιάσουν. Γι΄αυτό βλέπεις διπρόσωπα άτομα να είναι μες στις παρέες. Γιατί έχουν αυτή την ικανότητα. Να αποφεύγεις λοιπόν εφόσον δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος, να εκφράζεις γνώμες σε τρίτους για άλλους, αν θες να τα πας καλά με τους περισσοτέρους... Προσωπικά τη διπροσωπία την απεχθάνομαι...