Σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, δεν θα πω αλλά, τα έχουν περιγράψει πολύ καλαυ, τα παραπάνω σχόλια, εκτός από ένα :Αυτό το εκλεισα σαν γυναίκα, σε παρακαλώ να το ξεχάσεις, μην σε πάρει από κάτω γιατί υπάρχουν πάμπολα παραδείγματα, σαν το δικό σου, όπου χωρισμενες με παιδάκι, ξαναεφτιαξαν την ζωή τους και είναι μια χαρά.Καλή τυχη
7.7.2020 | 02:15
Ζωη γεμάτη αδιέξοδο
Ήμουν παντρεμένη από τα 19 μου με ένα παιδί, μέχρι και πέρσυ στα 32 μου. Κάναμε ένα παιδάκι το οποίο είναι 6 ετών, αλλά χωρίσαμε γιατί υπήρχαν πολλές εντάσεις, ακόμη και ξύλο από την πλευρά του πάνω στη σχέση μας. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ζήλευε πολύ, χωρις να του έχω δώσει δικαιώματα, και ξεσπούσε πάνω μου. Όταν πήρα την απόφαση να χωρίσουμε, εκείνος μου είπε πως αν χωρίσουμε δεν θα αναλάβει τίποτα από το παιδί μας. Αυτό το είπε διότι ήξερε πως βρισκόμουν σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση, και ότι μόνη μου δεν θα τα βγάλω πέρα. Δεν με ένοιαξε όμως πήρα την απόφαση και το διαζύγιο έχει βγει. Εκείνος μετά από 1.5 χρόνο έχει ήδη βρει αλλη και μάλιστα ετοιμάζεται να κάνει παιδί μαζί της. Ειμαι πολύ πληγωμένη γιατί πραγματικά δεν τον έχω ξεπεράσει ακόμη. Με το παιδί μου δεν έχει καμία σχέση, ούτε και με μένα, αλλά αυτό που κατάφερα είναι αυτό τον 1.5 χρόνο να τα βγάλω πέρα με ένα παιδί. Με ένα χαμηλό μισθό, και με ένα σπίτι σε άθλια κατάσταση. Οι γονείς μου βρίσκονται στην ίδια οικονομική κατάσταση με εμένα με σκοπό να μην μπορούν να με βοηθήσουν. Αυτό που έχω καταλάβει εγώ από την ζωή μου είναι ότι έκλεισα από γυναίκα. Το υπόλοιπο της ζωής μου ξέρω πως θα το περάσω μόνη μου. Πλέον δεν μπορώ να εμπιστευτώ άλλο κανέναν πέρα από τον εαυτό μου. Ο πρώην μου, ήταν ο πρώτος μου ερωτας, ήμασταν μαζί από τότε που ήμουν 14 ετών, και όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν μαζί του. Ήθελα κάπου να τα πω. Αυτό μόνο. Δεν έχω άλλο άνθρωπο να μοιραστώ αυτό το γεγονός, και πιστέψτε με δεν μου δωθηκαν ποτέ τα περιθώρια να μιλήσω σε κανέναν για την ζωή μου. Ούτε στους ίδιους μου τους γονείς. Ευχαριστώ λοιπόν που διαβάσατε την ιστορία μου!
9