ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σήμερα για ακόμη μια φορά η μέρα μου ήταν χάλια. Τρίτη μέρα που τρώω πολύ λίγο λόγω έλλειψης χρημάτων, τριτη μέρα που καπνίζω λίγο γιατί δεν έχω Τρίτη μέρα που δεν έχω ούτε 1 ευρώ πάνω μου. Δε στεναχωριέμαι για μένα, στεναχωριέμαι για τους δικούς μου, που είναι μεγάλοι άνθρωποι και δεν τους αξίζει τέτοια ζωή. Άνεργοι, άνεργοι και οι δύο, και έχουν εμένα κόρη που σπουδάζω - βασικά υποτίθεται - γιατί δεν έχω λεφτά να πάω στην πόλη της σχολής μου, επίσης άνεργη λόγω κορονοιου και τον αδερφό μου επίσης άνεργο πάλι λόγω κορονοιου(ειχαμε κλείσει σεζόν) Δεν έχουν ούτε 50 λεπτά την βγάλουμε με δανεικα λευτα και δανεικά φαγητά ζούμε. Και σήμερα ο πατέρας μου μπήκε στο αμάξι του και ανέβηκε σε ένα πεζοδρόμιο γιατί θολωσαν τα μάτια του, δεν έβλεπε τίποτα, έχει πρόβλημα όρασης από ότι φαίνεται και που λεφτά να τον κοιτάξουμε.του είπαμε να μην ξανά πάρει το αμάξι (που είναι σίγουρα 80χρονων αμάξι). Δε ξέρω γιατί τα γράφω αυτά ίσως για να τα πω κάπου δεν έχω σε κανέναν να μιλήσω για αυτό που συμβαίνει. Μη μου αφήσετε σχόλια λυπησης δεν θέλω οίκτο, ένα καλό αγώνα να ευχηθείτε και είναι αρκετό. Καλή συνέχεια και εύχομαι από κανέναν σας να μη λείψει ποτέ το φαγητό του και η υγεία του,και να μη δείτε ποτέ τους γονείς σας αδύναμους. Γιατί το χειρότερο ίσως να ναι αυτό από αυτούς που περιμένεις να πάρεις δύναμη να τους βλέπεις έτσι.