ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο ξάδερφος μου μου ζήτησε να τον συνοδευσω σε ένα γάμο. Όχι σαν παρέα. Ήθελε να παρατήσουμε το ζευγάρι. Το βρήκα εντελώς χαζό αλλά τι να κάνω που είναι κομπλεξάρα αλλά του έχω αδυναμία; δέχτηκα. Ντύθηκα σούπερ γκόμενα για να εντυπωσίασω τους συναδέλφους του. Μόλις με είδε άρχισε να σφυρίζει, να μου κάνει κοπλιμέντα και να λέει σε όλη τη διαδρομή ότι όλοι θα σκάσουν από ζήλεια που κυκλοφορεί τέτοια γυναικάρα. Είχαμε συμφωνήσει ότι δε θα φλερτάρουμε με άλλους (αν και όλοι ξέρουμε ότι στους γάμους γίνονται οι καλύτερες γνωριμίες), ότι θα πιανομαστε συνέχεια απ' το χέρι και θα παριστάνουμε τους ευτυχισμένους.Στο τραπέζι έπεσαν όλοι πάνω μου για να με γνωρίσουν. Εγώ είχα μπει στο πετσί του ρόλου και το διασκέδαζα. Ο ξάδερφος όμως άρχισε να δείχνει υπερβάλλοντα ζήλο και όσο έπινε, τόσο πιο εκδηλωτικός γινόταν.Κάποια στιγμή μου λέει στο αυτί ότι πρέπει να φύγουμε. Τον ρώτησα γιατί. Μου έπιασε το χέρι κάτω από το τραπέζι και το έβαλε...Εκεί που είναι το φερμουάρ του παντελονιού. Ήταν έτοιμο να ανοίξει. Τον ρώτησα τι σημαίνει αυτό, αν του αρέσει κάποια απ' την παρέα. "Εσύ μωρή μαλακισμένη" μου είπε στο αυτί. "Δεν αντέχω κοντά σου. Βασανίζομαι." Σαστισα η δόλια. Σηκώθηκα και πήγα τουαλέτα να ξεθολώσω. Σκεφτόμουν πως να το διαχειριστώ μέχρι που μπήκε μέσα, με άρπαξε και με φίλησε. "Ορκισου ότι δεν το έχεις σκεφτεί έστω και λίγο, ούτε μια φορά. Ορκισου ότι αν δεν ήμασταν... Ορκισου ότι δε θα γούσταρες, ορκισου!" Περνάει γελώντας ένας από την παρέα του και λέει τη μαλακία του "Μέχρι και οι νιόπαντροι ξεκόλλησαν λίγο παιδιάααα!". Έμεινα σαν άγαλμα. Δεν ξαναμιλησα. Ούτε στη διαδρομή. Έχουν περάσει πέντε μέρες και δεν έχουμε καμία επικοινωνία.Πάντα υπήρχε ένας ηλεκτρισμός ανάμεσα μας και η αλήθεια είναι ότι κατά καιρούς έχω σκεφτεί διάφορα κι εγώ και αν δεν ήταν αυτό που είναι, σίγουρα θα με ενδιέφερε ως άντρας αλλά από τη φαντασίωση και το αν...η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας!Φοβάμαι ότι τον έχασα για πάντα...