Μια διόρθωση αν επιτρέπετε. Δε φιλοξένησαν "οι περισσότερες" Ελληνικές οικογένειες, αλλά ήταν αρκετές πάντως. Αυτή η πράξη αλληλεγγύης εκτίμηθηκε πολύ από τους Σέρβους.Θυμάμαι το 2011 που είχα πάει σε μια επαρχιακή πόλη στη Σερβία, Paracin λεγόταν αν θυμάμαι καλά, σε site visit για ένα διεθνή διαγωνισμό έργου υποδομής. Υπήρχε μεγάλη προσέλευση εταιρειών- περίπου 40 απ' όλη την Ευρώπη και την Τουρκία κι οι παριστάμενοι ξεπερνούσαν τα 100 άτομα - διότι η χρηματοδότηση του έργου ήταν διασφαλισμένη από Ευρωπαϊκούς πόρους και το αντικείμενο κατασκευής ήταν αρκούντως ελκυστικό μιας και θα παρείχε την απαραίτητη κατασκευαστική εμπειρία για μελλοντικούς διαγωνισμούς.Υπήρχε ένα προεδρείο από εκπροσώπους της Σερβικής υπηρεσίας διενέργειας του διαγωνισμού όπου και μας ζήτησαν να γράψουμε τα ονόματα μας και κάποια άλλα στοιχεία επικοινωνίας. Ο πρόεδρος του διαγωνισμού μόλις είδε το όνομά μου, αναγνώρισε ότι είμαι Έλληνας κι ενθουσιάστηκε. Μου ζήτησε διακριτικά μετά τη λήξη της ξενάγησης να παραμείνω για να μου μιλήσει. Μετά από 4 ώρες, κι αφού αποχώρισαν όλοι και μείναμε μόνοι, με βαθιά συγκίνηση, μου είπε ότι αισθάνονταν ιδιαίτερα ευτυχής κι υπόχρεος που στις δύσκολες στιγμές, οι Έλληνες φιλοξένησαν το παιδί του στην πατρίδα μας και του συμπεριφέρθηκαν με αγάπη, σα να ήταν δικό τους παιδί. Προσφέρθηκε μάλιστα να με βοηθήσει σε τυχόν πρόσθετες ερωτήσεις που θα είχα, ενώ με προσκάλεσε και σπίτι του να μου κάνει το τραπέζι ! Συγκλονιστική εμπειρία. Μεγάλη υπόθεση η βοήθεια που προσφέρει μια χώρα σε δοκιμαζόμενους πολίτες άλλης χώρας. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για μια χώρα να αποκτήσει πιστούς φίλους. Προϋπόθεση όμως για να εκτιμηθεί η όποια βοήθεια, είναι να υπάρχει παιδεία και πολιτισμός από τους δοκιμαζόμενους.Καλή σας νύχτα κι αύριο με υγεία.
25.7.2020 | 20:53
Αναμνήσεις
Με όλα αυτά που γίνονται με την Τουρκία και τις προκλήσεις θυμάμαι το 95 νομίζω στον πόλεμο της Σερβίας που τότε οι περισσότερες Ελληνικές οικογένειες φιλοξενούσαν και βοηθούσαν Σέρβους πολίτες.Έτσι και εγώ με την οικογένεια μου φιλοξενήσαμε μια μητέρα με το παιδάκι της τότε. 25 χρόνια δέχομαι αίτημα φιλίας στο φβ από την κόρη. Συγκινήθηκα πολύ και χάρηκα που τα είπαμε. Κανονίσαμε αν όλα πάνε καλά με τον κορωνοϊό να έρθει Θεσσαλονίκη ή να πάω Βελιγράδι για διακοπές.Και μιλαμε ασταμάτητα εδώ και μέρες. Αυτό που με τσάκισε είναι ότι μου είπε πως προσωπικά δε με ξέχασε ποτέ την οικογένεια μου.
2
