ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχετε μπλέξει στο μυαλό σας ορισμένοι την έννοια της ''φιλίας'' μου φαίνεται.

Υπάρχει ένα γενικότερο ρεύμα που υποστηρίζει ότι δεν φταίμε εμείς οι γυναίκες σε οτιδήποτε και αν μας συμβεί με όποιον τρόπο και να μας συμβεί. Φυσικά και δεν φταίμε, με την έννοια ότι δεν ευθυνόμαστε για τις πράξεις του κάθε παραβατικού ή και ανώμαλου. Σε εκείνο που φταίμε είναι όταν βάζουμε τον εαυτό μας αχρείαστα σε κίνδυνο, όταν συναινούμε σε ενέργειες που μπορεί να μας βλάψουν. Το φταίξιμο δηλαδή (όταν αυτό υπάρχει) αφορά εμάς τις ίδιες και όχι τον άλλον, δεν ελαφρύνει την δική του ευθύνη. Νομίζω ότι ως προς αυτό το κομμάτι επικρατεί απίστευτη ασυνεννοησία και δεν καταλαβαίνω τον λόγο.

Θα πρέπει να μάθεις να προστατεύεις τον εαυτό σου και να υποστηρίζεις όσα λες με τις ανάλογες πράξεις. Το "όχι" δεν είναι μια μαγική λεξούλα που τη λέμε και όλα πάνε κατ ευχήν χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε κάτι παραπάνω. Όχι πάντοτε. Είπε και ο Μεταξάς "όχι" αλλά μετά δεν περίμενε να το σεβαστεί ο εχθρός από μόνος του.Ξέρω, πολύ τραβηγμένο το παράδειγμα αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Δεν βοηθάει να λέμε και να ξαναλέμε ότι δεν φταίμε και ότι δεν είναι δικό μας το λάθος. Θα μπορούσε να έχει και χειρότερη έκβαση η ιστορία, πόσο θα μπορούσε να σε παρηγορήσει ότι το λάθος ανήκει σε εκείνον; Δεν θα είναι καλύτερα να μην του δώσεις αυτή την δυνατότητα; Υπάρχουν κακοτοπιές που μπορούμε να αποφύγουμε, και άλλα που μας βρίσκουν απροετοίμαστες στα καλά καθούμενα ( το τελευταίο σπανιότερα) . Ας μην δημιουργούμε μόνες μας τις προϋποθέσεις για το πρώτο. Υπάρχει μια νοοτροπία που εξαπλώνεται και που λέει "μην κοιτάς τι λέει, πρόσεξε να δεις τι κάνει" (λέγεται από γυναίκες και από άντρες αντίστοιχα) Πρέπει τα λόγια και οι πράξεις να συμβαδίζουν διαφορετικά δεν γινόμαστε πειστικοί απέναντι σε τρίτους. Αφήνουμε περιθώρια για παρερμηνείες όταν λέμε "όχι" αλλά ακολουθούμε κάποιον εκεί που δηλώσαμε ότι δεν θέλουμε να πάμε. Ίσως να ερμηνευτεί η συμπεριφορά μας ως το γνωστό "τραβάτε με και ας κλαίω" ή μπορεί ακόμη να κατάλαβε πολύ καλά ο άλλος την αδυναμία μας και να μας αγνοεί για να κάνει αυτό που θέλει. Τι σημασία έχει; Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι δεν μπορούμε να παραχωρούμε σε κάποιον άλλον την ευθύνη να μας προστατέψει και να ενεργήσει για λογαριασμό μας. Να σου γίνει μάθημα και την επόμενη φορά που θα πεις όχι και θα δεις ότι ο άλλος δεν το σέβεται, σήκω και φύγε. Γύρνα την πλάτη σου και φύγε άστον να μιλάει μόνος του και γενικότερα να προσέχεις πολύ. Σε φοβήθηκε το μάτι μου έτσι όπως τα περιγράφεις.

Αν και έδειξε εξαρχής σημάδια πίεσης, σε καταλαβαίνω, γιατί μας λες πως ήταν φίλος σου και τον εμπιστευόσουν.Πολλές όμως έτσι μαθαίνουμε να προσέχουμε σε ποιο σπίτι μπαίνουμε ή και να μην μπαίνουμε σε κανενα πια. Και στην πιο αθώα πρόσκληση από φίλο θα υπάρχει το ενδεχόμενο κάποια νύχτα με φεγγάρι να θέλει να δοκιμάσει την τύχη του... Φίλοι δήθεν, αλλά οι περισσότεροι, μεγάλα... λαμόγια!

1. Σας πρότεινε να πάτε σπίτι του κι ενώ δε θέλατε πήγατε.2. Σταθήκατε στην πόρτα κι ενώ δε θέλατε, τελικά μπήκατε μέσα.3. Δε θέλατε να καθίσετε στον καναπέ και κατόπιν πίεσης, καθίσατε.4. "Σας ξάπλωσε πίσω" κι εξακολουθήσατε να παραμένετε, ενώ δε θέλατε.5. Τελικά σας την έπεσε και τότε φύγατε.Μέτρησα ήδη 4 ακυρωμένα "όχι" από εσάς την ίδια. Ο τύπος προφανώς πήρε το μήνυμα ότι η πίεσή του αποδίδει. Δεν τον δικαιολογώ, το "όχι" σημαίνει "όχι", ωστόσο πρέπει να είναι σαφές και ξεκάθαρο. Δεν είναι δυνατό να λέμε "όχι" και τελικά να το κάνουμε ναι.Γνώμη μου; Εφόσον δε θέλατε να πάτε σπίτι του, κακώς πήγατε και κάκιστα εξακολουθήσατε να ενδίδετε στις πιέσεις του. Η άρνησή μας πρέπει να γίνεται πάραυτα αποδεκτή, εφόσον είναι κάθετη κι αδιάλλακτη. Η δική σας άρνηση δεν ήταν. Σταθήκατε τυχερή. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα.

Εγώ ένα δεν κατάλαβα. Ήταν φίλος σου όπως λες, αλλά δεν ήθελες να μπεις σπίτι του και ήθελες να μιλήστε στην πόρτα. Επίσης όταν μπήκες δεν ήθελες ούτε να κάτσεις στον καναπέ. Άρα πως λες ότι ήσασταν φίλοι; Οι φίλοι έρχονται σπίτι μας, αράζουν άνετα κλπ.Προφανώς και δεν σε έβλεπε φιλικά, προφανώς και το γνώριζες.Λάθος του που φέρθηκε έτσι, αλλά και δικό σου. Διότι από τη στιγμή που δείχνεις ότι δεν θέλεις να μπεις στο σπίτι του, αυτομάτως είναι σαν να δείχνεις ότι θέλει να σε ρίξει στο κρεβάτι. Άρα αναιρείς και στην πράξη από μέρους σου κάθε υπόνοια φιλίας μεταξύ σας.

Δυστυχώς το ότι έμεινες μεταφράστηκε ως ναι κι ας έλεγες όχι. Την επόμενη φορά να φύγεις κατευθείαν.

Δυστυχώς οι άντρες και ειδικά οι μικρότερες ηλικίες σκεφτόμαστε με λάθος κεφάλι. Γενικά η πρόσκληση σε ένα εργένικο σπίτι να ξέρετε πως 99% σημαίνει ένα πράγμα. Αν δεν είστε έτοιμες καλύτερα να μην πηγαίνετε καν. Σαφώς και δεν πρέπει να λες 200 φορές όχι. Μια ΘΑ έπρεπε να αρκεί...

Εννοείται λάθος δικό του. Καμία συζήτηση σε αυτό.Ξέρω ότι τώρα θα κατηγορηθώ για victim blaming (δε με νοιάζει), αλλά πρέπει να κατανοήσεις ότι το λεκτικό "όχι" δεν αρκεί. Θα έπρεπε, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ή ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ που να το κάνει πραγματικότητα.Κάθε φορά που λες "όχι" και οι πράξεις σου δε το δείχνουν (π.χ. να αποχωρήσεις, λέγοντας σαφώς ότι δεν αποδέχεσαι τέτοια συμπεριφορά) ξέρεις τι γίνεσαι; Μάρτυρας στο βωμό του φεμινισμού. Περιμένεις από ανθρώπους που δεν ξέρουν, αποδέχονται ή κατανοούν ότι το "όχι" σημαίνει "όχι", να σεβαστούν τον λόγο σου, ενώ οι ίδιοι πιστεύουν ότι η συμπεριφορά σου λέει κάτι διαφορετικό. Πως να το ξέρεις ότι είναι τέτοιοι, θα μου πεις; Δε μπορείς, παρά μόνο ρισκάροντας. Όπως έκανες. Έκατσες μισή ώρα έξω από την πόρτα, μετα μπήκες μέσα κτλ.Δεν παίρνω το μέρος τους. Δε λέω ότι σωστά σκέπτονται ότι η συμπεριφορά σου λέει "ίσως" ή "ναι", ενώ το στόμα σου "όχι". Αλλά, οφείλεις να ξέρεις ότι αυτή τη στιγμή στη ζωή, παντού στον κόσμο, υπάρχουν άνθρωποι που σκέπτονται έτσι. Και οφείλεις να προστατεύσεις τον εαυτό σου από αυτούς. Κάνοντας σαφές ΚΑΙ με τη συμπεριφορά σου το λεκτικό "όχι".Το λεκτικό "όχι" θα έπρεπε να είναι αρκετό. Συμφωνούμε. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ. ΚΑΚΩΣ, αλλά δεν είναι. Άλλο το "δέον", άλλο το "είναι". Μέχρι το "δέον" να γίνει "είναι", αν δεν προστατεύσεις τον εαυτό σου, όταν μπορείς, απλά γίνεσαι μάρτυρας του φεμινισμού που διαμαρτύρεται για την υπάρχουσα κατάσταση και τη μη αλλαγή της (από ποιους άραγε;). Η οποία αλλαγή πολύ πιο εύκολα μπορεί να έρθει, όταν τα λόγια σου συνοδεύονται από τις πράξεις σου. Δε θα έρθει τόσο εύκολα για σένα, όταν θα σου συμβούν πράγματα που δε θέλεις και επιδιώξεις την επανόρθωσή τους ή διαμαρτυρηθείς δημόσια. Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρεις εσύ ή οποιαδήποτε άλλη κοπέλα από ούγκανους που δε σέβονται το λεκτικό "όχι". Μη βάζεις τον εαυτό σου σε θέση άμυνας. Μη γίνεσαι θύμα "γιατί έτσι θα έπρεπε να είναι".

Εβλεπες που παει το θεμα, δεν επρεπε καν να μπεις μεσα...