ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω χωρίσει 4 χρόνια τώρα και παρ'ολα αυτά νιώθω χάλια. Στα 18 μου αναγκαστικα να φύγω από την Αθήνα και πήγα και σπούδασα σε επαρχία. Αντέξαμε 1 χρόνο με αποσταση και ήδη τα είχαμε 3 χρόνια. Ολα αυτα τα χρόνια δεν κατάφερα να προχωρήσω τη ζωή μου και ουτε να κάνω κάτι με κάποιον άλλο. Τον είχα χωρίσει εγώ και αυτός νόμιζε ότι το έκανα επειδή ήθελα κάποιον άλλο πράγμα που δεν ισχυει και του το ξεκαθαρισα. Ένα χρόνο μετά το χωρισμό, βγήκαμε και του ειπα να τα ξανά βρούμε αλλά εκείνος δεν ήθελε με τιποτα. Ωστόσο, ο πραγματικός λόγος που τον χώρισα είναι γιατί πιστεύω πως είναι ερωτευμένος με μια "φίλη" του. Δεν το έμαθε ποτέ ότι τον χώρισα γι αυτό το λόγο (ξέρω ήμουν ανωριμη τοτε που δεν το ειπα) . Έχω να το δω 3 χρόνια τώρα και ξέρω ότι βρίσκεται σε σχέση και είναι πιθανό να είναι με την τότε φίλη του. Θελω να του στείλω ένα μηνυμα αλλά ντρέπομαι 3 χρόνια μετά και επιπλεον νιωθω θυμό απεναντι και στεναχώρια ότι αν με ξανααπορριψει δεν θα το αντεξω. Γιατι δεν μπορω γίνω εγωίστρια και νσ κρατήσω μόνο τσ αρνητικά; γιατι να τον αγαπαω ακόμα πιο πολύ και από τη ζωή μου; Πραγματικά δεν έχω αγαπήσει άνθρωπο περισσότερο από αυτον. Νιώθω ότι χανω όλη μου την ενέργεια χωρίς αυτον. Πόσα χρόνια ακομα θα υποφερω; προσπαθώ να βρω ένα άνθρωπο που να μου ταιριάζει και δεν μπορω.