Εμένα δεν μου αρέσουν τα μισά, τα "περίπου".Αφού την φλέρταρες ας προχωρούσες, ας έπαιρνες το ρίσκο. Όταν λες ότι αγγιζόσαστε κοιταζόσαστε και προφανώς ήθελε ο ένας τον άλλον, έπρεπε να χωρίσεις και όπου βγει μαζί της. Δεν είμαστε μονογαμικοί για να μένουμε με άχ και βαχ σε σχέσεις που δεν μας καλύπτουν. Ούτε για να φλερτάρουμε να σκεφτόμαστε άλλους αλλά να λέμε ότι είμαστε πιστοί. Αυτό δεν λέγεται σχέση (ούτε ακριβώς πίστη), συμβιβασμός λέγεται και ολίγον κοροϊδία προς τον εαυτό μας και τον "άνθρωπό μας". Δεν είσαι με την καρδιά σου εκεί που είσαι, θέλεις να περάσεις χλιαρά την υπόλοιπη ζωή σου; Έστω. Το άλλο μέρος, θέλει;Δεν είσαι "καλά στη σχέση σου". Καλά δεν είμαστε όταν δεν μας συμβαίνει κάτι κακό μέσα στη σχέση μας. Στη θέση σου θα είχα χωρίσει προ πολλού, ίσως και να μην την είχα ξεκινήσει καθόλου. Νομίζω ότι δεν έκανες το σωστό σε καμία φάση, αλλά ο καθένας τα βλέπει αλλοιώς τα πράγματα.
8.8.2020 | 01:19
Δίλημμα
Με αφορμη μια παρόμοια εξομολόγηση που είδα πριν αρκετές μέρες Εχω μια σχέση περίπου 2 χρόνια και τη γνώρισα μέσω της δουλειάς. Αυτή τη γυναίκα δεν την είδα και έμεινα που λέμε. Με φλέρταρε κάνα μήνα, εγώ είχα βγει από μια 12 έτη σχέση που πληγώθηκα πολύ, ε και με το ενδιαφέρον της, το θαυμάσμο της προς το έργο μου, το ότι ανήκει και αυτή σε παρόμοιο κλάδο με την ίδια τρέλα περί τέχνης (artists είμαστε και οι δύο) , το ότι ήμασταν στην ίδια φάση για το τι ψάχνανε σε προσωπικό επίπεδο, το προχώρησα. Είμαστε πολύ καλά, ήρεμα, ταιριάζουμε, μένουμε μαζί, συνεργαζόμαστε. Ήμουν σε μια φάση που ηθελα κάτι σταθερο, δεν είμαι πια παιδαρελι. Ιδίως μετά την ήττα που έφαγα από την πρώην μου. Έχουμε και την ίδια ηλικία που για μένα είναι σημαντικό να μην υπάρχουν μεγάλες ηλικιακές διάφορες. Ως έχω όλα οκ. Μάλιστα θέλαμε και παιδί και ξεκινήσαμε νωρίς προσπάθειες όμως δεν έκατσε, ίσως λόγω των ηλικιών μας (43). Είναι φευγατη ως προσωπικότητα όπως και εγώ. Μοιάζουμε και εξωτερικά σαν αδέρφια τολμώ να πω όπως και στο ντύσιμο. Όταν ήμασταν στην αρχή της σχέσης κάνα 5 μηνο και ούτε, γνώρισα μια άλλη, γνωριμία τίποτα παραπάνω. Την κοιτούσα και είχα ένα τρελό χτυποκαρδι σαν εφηβος. Ετρεμα να της μιλήσω, ήμουν αμήχανος, έψαχνα αφορμές να παω κοντά της, ήθελα να την κοιτάω. Αυτή πολύ περίεργη φάση. Απόμακρη, όλη την ώρα με κάτι ακουστικά, σπάνια καθόταν με παρέα, δύσκολο να την προσεγγίσεις. Όταν όμως ήταν με παρέα ήταν το επίκεντρο, γελούσε έσπαγε πλάκα, τρολαρε, πολύ δυναμική προσωπικότητα. Δεν περνούσε απαρατήρητη. Αλλες φορές νόμιζα ότι με φλέρταρε άλλες πάλι νόμιζα ότι με έπαιζε. Της πέταγα υπονοούμενα, όχι ερωτικά,σαν πειράγματα, της έκανα κοπλιμέντα μια δυο φορές για το ντύσιμο της, τη χαϊδεύα που και που στη μέση στον ώμο, στο γόνατο, πολύ περιποιημένη, καμία σχέση με μένα. Αυτή κάποιες φορές ήταν πολύ διαχυτικη, με άγγιζε, με χαιδευε, χαμηλώνε τη φωνή της, μου έλεγε τι της άρεσε πάνω μου, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω πολύ femme fatale στη συμπεριφορά, καμία σχέση με τη δικιά μου, βασικά δεν έχω ξαναγνωρισει κάποια σαν αυτή. Σαν να με μαγευε.Ωσπου έκανε κίνηση, έδωσε τον αριθμό της χύμα, όμως δεν την πήρα ποτέ. Όσο και να ήθελα είμαι πολύ υπέρ της μονογαμιας και έτσι το έπαιξα βλακας. Κολλούσα πολύ και στο ότι είχα ήδη μια ήρεμη σχέση και στο ότι ήταν μόλις 27,δηλαδη και σχέση να μην είχα αυτη η διαφορά ίσως με φρέναρε. Δεν της είχα πει ότι είχα σχέση, ενώ τη φλερταρα μαλακια μου, το έμαθε όμως και τότε έγινε σκύλα εντελώς. Σπανίως με κοιτούσε ακόμη και όταν περνούσα δίπλα της και ήταν εριστικη και ειρωνική όταν της μιλούσα, με έσφαζε με το γαντι. Με τρολαρε κανονικά, σπανίως ήταν χαλαρή, αν και υπήρξαν και τέτοιες φάσεις, που σπαγαμε πλάκα χαλαρά. Μου είχε στείλει και μήνυμα τότε ότι μόνο ως γατάκι μπορεί να με αποκαλεί πλέον και κάτι τέτοια. Ένα με το πάτωμα με είχε κάνει με τακτ όμως, όχι βρισιές κτλ. Μεσολάβησαν πολλά, μου έστελνε μέιλ, μου είχε τηλεφωνήσει και κάποιες φορες(μόνη της βρήκε και το τηλέφωνο και το μέιλ μου!) δεν απαντούσα, αλλά τη σκεφτόμουν ψέματα δε θα πω. Δεν ήξερα αν με δούλευε ως εκδίκηση με τα μέιλ της (ποιήματα, τραγούδια) η αν όντως της αρεσα. Όμως δεν μπορούσα να κάνω και κάτι. Το ζουμί είναι ότι είχαμε χαθεί και δεν είχαμε ξαναμιλήσει καθόλου,ωσπου μια μέρα μου έστειλε ένα μήνυμα ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου και έγραφε και κατι άλλα. Κοκαλωσα, διάβασα το μήνυμα εκατο φορές, ακόμη το έχω, ακόμη δεν ξέρω τι και πως, αν ήταν αλήθεια ή αν έσπαγε πλάκα. Την πήρα τότε μετά από πολλή σκέψη και μιλήσαμε, ήταν αμηχανη, εκεί κατάλαβα ότι μάλλον δε με δούλευε, όμως τι να της έλεγα. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι, έτσι πάλι είπα αοριστιες και μετά απλά χάθηκα. Άλλαξα νούμερο, δεν ξαναπαντησα σε τιποτα(ναι μου ξαναστείλε μέιλ δύο φορές μετά), όμως τη σκέφτομαι ακόμη. Δεν ξέρω αν τη σκέφτομαι γιατι τελικά τη θέλω ή αν απλά επειδή δε με ξαναπροσεγγισε ποτέ τέτοια γυναίκα. Με μια υπερβολή είναι σαν να λέμε πως η φεραρι κοίταξε το τογιοτα. Όχι μόνο στην εμφάνιση αλλά σαν στυλακι, σαν αύρα. Δεν έχει σοσιαλ, δεν μπορώ λοιπόν να μάθω κάπως τι κάνει, ούτε φυσικά μετά από τόσα που έστειλε και την έγραψα σε ολα, μπορώ τωρα να στείλω εγώ. Δεν ξέρω αν το χειρίστηκα καλά. Από τη μια λέω έκανα το σωστό, από την άλλη αν έκανα το σωστό γιατί τη σκέφτομαι ακόμη ενα χρόνο σχεδόν μέτα;Είμαι καλά στη σχέση μου, δε μου λείπει κάτι, απλώς αυτή τη γυναίκα δεν την ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά,ενω η άλλη.... Κάτι μου έκανε εξ αρχής. Ελπίζω να μην το μετανιώσω κάποτε.
3