Καλησπερα και απο μενα. Πρωτα απολα θα θελα να σου πω να μην αγχωνεσαι. Μου θυμισες παρα πολυ τον εαυτο μου εχω να σου πω. Και εγω δεν μποροουσα να αποδεκτω την ομοφυλοφιλη πλευρα του εαυτου μου. Περασα πολυ μεγαλη συγχυση για να το αποδεκτω πολλες συνεδριες με ψυχολογους που αλλαζα τακτικα γιατι δεν υπηρχε χημεια. Τωρα ειμαι 24 χρονων και δυστυχως σε μια "φιλη" που ηταν ο πρωτος ανθρωπος που το ειπα μετα απο ενα τσακωμο πρεπει να το κανε βουκιν και ουτε που με νοιαζει πλεον αν θα μου βαλουνε ταμπελα γκει στρειτ μπαι και οι δρομοι εχουν ταμπελες και αλλες φορες μας δειχνουν αλλο δρομο αλλες μας οδηγουν σε αδιεξοδο. Απο το νηπιαγωγειο μου φαινοταν παραξενο οτι τ αγορια πρεπει να ερωτευονται μονο κοιριτσια και το αντιθετο, γενικα εμενα θα ελεγα οτι δεν μου αρεσουν τα πρεπει, ποιος θα ορισει τι ειναι πρεπον τι ειναι σωστο στη ζωη του αλλου, δικη του η δικη της ειναι η ζωη ας κανει ο,τι θελει στη ζωη του/της και ειδικα στα προσωπικα τι κανει στο κρεβατι του ο καθενας και η καθεμια απο τη στιγμη που εχει την εγκριση του/ της παρτενερ η ακομα και των παρτενερ τι τον νοιαζει τον κοσμο και στο κατω κατω δεν τους αφορα ειναι σαν να λεμε αα δεν κανω παρεα εναν ανθρωπο επειδη δεν μαγειρευει καλα απο τη στιγμη που δεν μας ενοχλει τι ασχολουμαστε με το ποιος ποια θα κανει τι και με ποιον. Στο γυμνασιο και ειδικα στο λυκειο αρχισε η εσωτερικη μου ομοφοβια οπως μου ειπαν και οι ψυχολογοι επειδη εγω δεν αποδεχομουν την ομοφυοφιλια μου αλλα ελεγα οτι ειναι φυσιολογικο να ειναι καποιος ομοφυλοφιλος σε μενα ομως με πολυ δυσκολια να το αποδεκτω αυτο αρχισε να γινεται στα 20 μου στο τελος βασικα των 20. Ενιωθα οτι δεν πηγαινε αλλο να ειμαι σε ολο αυτο το αγχος. Δεν μιλαω για αλλους λογους με εκεινη την φιλη πυθωνας που νομιζα οτι ηταν ατομο εμπιστοσυνης αλλα οπως και να χει συνειδητοποιησα οτι εκανα λαθος παρεες με ατομα που δεν ταιριαζα. Πλεον η καλυτερη μυο φιλη ειναι μπαι ειναι πολυ κουλ και οι δυο συμφωνουμε οτι ειναι ωραιο να κανεις σεξ σχεση ερωτα να ερωτευθεις και να σε ερωτευθουν κι ατομα του ιδιου και του διαφορετικου φυλου. ειναι ωραιο να σε φλερταρουν ειναι ωραιο να δινεις αγαπη ακομα και αν το αλλο ατομο μπορει να μην νιωθει. τι κακο εχει να αγπησεις εναν ανθρωπο, η αγαπη γιατι πρεπει να ναι κακη εγω προσωπικα ποτε δεν αποκαλυψα τιποτα για κανεναν και καμια που με φλερταρε και μπορει να μην γουσταρα η ακομα και απο ερωτικες εξομολογησεις και επισης δεν ειναι κακο να πειραματιζεσαι και να εχεις εμπειριες μου χει συμβει ενω ας το πουμε ειμαι γκει ννα μου κανουν κακοβουλο σχολιο πχ αυτος δεν ανεβασε ποτε τοσα χρονια φωτο με κοπελα μαλλον γκει θα ναι και να πεταχτει κοπελα και να πει σε αυτα τα σκατοατομα ειτε γκει ειτε στρειτ ειτε μπαι ειτε ο,τι στο διαολο τον πειτε εγω αυτο το παιδι το αγπω γιατι ειναι καλο και εσεις ειστε σκατοψυχες και να μου λεγε οτι ειναι γκει δεν θα χα θεμα να του πω οτι θα γουσαρα να χω σχεση μαζι του. Δεν υπαρχει νομος για τον ποιονη ποια θα αγαπησεις ποιον η ποια θα ερωτευθεις προσπαθησε να ηρεμησεις και επισης μην ξεχνας οτι δεν εισαι ο μονος μπερδεμενος. Αγαπησε αγαπησου με οποιον οποια θες. Οσο για το αν κανεις κινηση με το αγορι που σε ενδιαφερει, προεσεξε το λιγο, εγω στο πρωτο αγορι που εκανα βημα τελικα ειχα παρερμηνευσει καποια οικειοτητα παραπανω που ειχαμε και οτι ηταν προσιτος και τελικα ηταν στρειτ, το πηρε απανω του μετα αλλα το πηρε ζεστα και μιλαμε οποτε βλεπομαστε σαν γνωστοι φιλαρακια. Δεν σημαινει οτι τα παραταμε η θα εχεις την ιδια ατυχια να το πω ετσι με μενα. Ξερω και εγω τι παει να πει ελληνικη επαρχια, δυστυχως δεν ειναι καθολου δεκτικοι σε τετοια θεματα ακομα και στις πολεις ορισμενοι ανθρωποι αλλα ειδικα στα χωρια. Το τι κανει ο καθε ενηλικος ανθρωπος στην προσωπικη του ζωη απο τη στιγμη που γινεται με τι θεληση του αλλου ενηλικα ειτε αντρας με γυναικα, ειτε γυναικα με αντρα, ειτε αντρας με αντρα, ειτε γυναικα με γυναικα, απο τη στιγμη που δεν ειναι ουτε βιασμος ουτε κτηνοβασια ουτε παιδοφιλια δεν μας αφορα. Δες εδω και μια αλλη εξομολογηση μου https://www.lifo.gr/confessions/view/388902, ισως να σε εκφραζει και σενα. Για οτι αλλο θες στειλε μου να συζητησουμε η σχολιασε μου απο κατω.
15.8.2020 | 23:40
Αδιέξοδο
Καλησπέρα παιδιά... Ονομάζομαι Νικος, 20 ετών! Θα μπω κατευθείαν στο θέμα, για να μην σας κουράζω. Ήδη από την εφηβεία διαπιστώσα πώς μου αρέσουν και τα δύο φύλα...φυσικά δεν δέχθηκα πότε αυτή μου την προτίμηση και λόγω οικογένειας, η οποία δεν θα το δεχτεί είμαι βέβαιος και λόγω μικρής κοινωνίας, καθότι από χωριό... Μέσα μου όμως ρε παιδιά νιώθω κενός, νιώθω ότι δεν αγαπώ τον εαυτό μου, ότι ποτέ δεν με κατάλαβα... Πάντα δείχνω την εικόνα που θέλουν οι άλλοι, ποτέ τι θέλω εγώ .... ποτέ! Βαρέθηκα πολύ, κουράστηκα. Γνώρισα ένα παιδί με το οποίο έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και κοινά ενδιαφέροντα (σχεδόν ίδιες σχολές)... Θέλω πολύ να κάνω κάτι μαζί του αλλά φοβάμαι, φοβάμαι πολύ ρε παιδιά... Ξέρω ότι θα μου πείτε το αυτονόητο να προχωρήσω και να κάνω αυτό που νιώθω... Το θέλω άπειρα... Υπάρχουν όμως τόσα πράγματα που με κρατούν πίσω... Δεν ξέρω πια τι να κάνω... είμαι σε αδιέξοδο! Δεν ζω όπως θέλω... Σε γονείς κλπ δεν παίζει να πω κάτι, τουλάχιστον όσο εξαρτωμαι οικονομικά από αυτούς! Μην με κατηγορήσετε ρε παιδιά, τη ψυχή μου ήθελα να σας πω...μπας και...αλλά δεν...Ζήστε εσείς που μπορείτε...
5