ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 18 ετών και γενικά από πολύ μικρη ήμουν κοντά με την μαμά μου επειδή ο πατέρας μου δεν υπαρχει πουθενά. Συγκεκριμένα μας έχει παρατήσει και ζει με άλλη γυναίκα κλπ. Δεν με απασχολεί κι ολας αυτό το θέμα,άλλο είναι το θέμα μου.Μεγαλώνοντας,γύρω στην ηλικία των 15-16 είχα κάποιες σταθερές παρέες και ήμουν μερα παρά μερα εξω. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως παρατούσα την οικογένεια μου. Τα είχα όλα στο πρόγραμμα. Σχολείο,φροντιστήριο,οικογενειακές στιγμές,και στιγμές με φίλους. Ποτε δεν παραμελησα κανέναν.Θυμάμαι συγκεκριμένα πέρυσι ολόκληρο το 2019 κάθε φορά που εβγαινα εξω πριν φύγω και αφού γυρνούσα μου έκανε τρομερές φασαρίες για ανούσιους λόγους. Πχ επειδή δεν βρίσκει το φανελάκι της. Το 2019 ηταν ένα έτος που ενιωθα αρκετή πίεση από εκείνη και που χωρίς υπερβολή καθημερινά μάλωνε μαζί μου χωρίς λογο. Ωστόσο δεν της μίλησα ποτε για το ότι πιέζομαι και με κάνει να αισθάνομαι άσχημα. Αφιέρωσα λιγο παραπάνω χρονο σε εκείνη και με το καιρό όλα διορθώθηκαν. Φέτος όμως ξανα άρχισε τα ίδια. Μέσα στην καραντίνα δεν εβγαινα καθολου(λογικό νομίζω). Ήμασταν κάθε μερα όλοι μαζί οικογενειακώς.(έχω και 2 μεγαλύτερα αδερφια.) Όταν τελείωσε η Καραντίνα ξεκίνησα να βγαίνω πάλι εξω. Να αναπληρώσω δηλαδή τις χαμένες στιγμές με τους φίλους και τις φίλες μου. Προφανώς εβγαινα και με την οικογένεια μου ετσι.Το θέμα είναι ότι όταν άρχισα να βγαίνω πάλι λιγο πιο συχνότερα μου έκανε ολόκληρο θέμα. Δεν με άφηνε να βγω για 2 βδομαδες σαν τιμωρία,με έκλεινε μέσα τα Σαββατοκύριακα,Μου φώναζε και μου μιλούσε απαίσια χωρίς λογο με αποτέλεσμα να αρχίσω να νιωθω πάλι βάρος,πίεση κλπ.1 μηνα τώρα περνάω μια φαση,βγήκα από μια σχεση ενός χρόνου και ειμαι πολύ στεναχωρημένη,ωστόσο προσπαθώ να το κρυψω και να το ξεπεράσω. Η μαμά μου θέλει συνέχεια να βγαίνει εξω σε μέρη που εγω δεν περνάω καλα και που δεν έχω όρεξη να πάω. Δεν της χαλάω Το χατίρι Όμως. Καταπιέζομαι και πηγαίνω.Σήμερα επειδή της είπα πως δεν θελω να βγω άρχισε να μου κάνει κήρυγμα,να με βρίζει πολύ άσχημα να μου λέει πως δεν αξιζω τίποτα και πως το τελευταίο διαστημα έχω γίνει σκυλα(ενώ τον τελευταίο καιρό απλά δεν έχω επικοινωνία με κανέναν επειδή έχω κλειστεί στον εαυτό μου. Δεν ξέρω Που είδε το σκυλα.) ότι θα μου πετάξει τα καλλυντικά επειδή παιρνω τα δικά της και τα δικά μου δεν τα χρησιμοποιώ,ότι θα με παρατήσει δεν θα ξανα ασχοληθεί μαζί μου κλπ. Με αποτέλεσμα αυτή την στιγμη να νιωθω πολύ άσχημα,ένα βάρος στο στήθος,πολύ στεναχωρημένη και χάλια ψυχολογία. Θελω να φύγουν όλοι και να πέσω για υπνο. Μόνο ετσι ξεχνιέμαι.Δεν ξέρω τι της έχω κάνει και βγάζει τόση κακια ΑΝΑ διαστήματα αλλά εγω προσωπικά δεν το αντεχω άλλο.