Ή το ξεπερνάς ή μαθαίνεις να ζεις με την έλλειψη.Το δεύτερο είναι δυνατόν. Εδώ οι ανάπηροι σωματικά μπορούν να ζήσουν μια γεμάτη ζωή.
27.8.2020 | 01:08
Λοιπόν...
Τι κανεις όταν τελείωσε κάτι οριστικά αλλά ποτέ μέσα σου; Δεν μπορώ να αφήσω το μυαλό μου να ηρεμήσει από την σκέψη του. Σκέφτομαι τα πάντα, τον αγαπησα, τον πόνεσα, τον ένιωσα. Ήμουν χαρούμενη κοντά του αλλά όταν δεν ήμασταν μαζί ήμασταν χάλια και μαλωναμε. Δεν βρίσκω κάποιον όμως να περνάμε καλα όπως περνούσα με εκείνον, μου λείπει ενώ δεν θέλω να μου λείπει γιατί δεν μου αξιζει. Θα πείτε φάσκω και αντιφάσκω αλλά δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα. Βρήκα το άτομο που θέλω να ειμαι μαζί για πολυ καιρό αλλά ήθελα να ήθελε και αυτός, δυστυχώς όμως δεν έδειχνε τα ίδια δυνατά συναισθήματα και με χώρισε.. ήμασταν 3 χρόνια μαζί
3
