ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ελπίζω να μην σας μπερδέψω γιατί δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.....Έχουμε ένα σπίτι στο βασιλικό που τώρα που γίναμε οι πλημμύρες το σπίτι μας έγινε χάλια όπως τα βλέπατε στην τηλεόραση αλλά είχε ξαναγίνει και το 2009 όλο αυτό αν μερικοί το θυμάστε και τέλος πάντων ήθελαν οι γονείς μου να πάω να βοηθήσω με όλη την λάσπη κλπ και πήγα για μια μέρα αλλά εκείνοι κατσανε 2 βδομάδες και καθαριζανε με τον αδερφό μου και βοήθεια από κάτι πακιστανούς. Αλλά εγώ δεν πήγα 2 βδομάδες καθόλου γιατί δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος που με προσεγγιζουν. Ο πατέρας μου να μου λέει "την άλλη βδομάδα θα έρθεις κάτω στο λέω να το ξέρεις", κάτσε δηλαδή ρε φίλε δεν έχω επιλογή?? Τώρα είμαι 25 και όταν είχε ξαναγίνει παλιά ήμουν κάτω συνέχεια μαζί τους και βοηθούσα και το συχαθηκε η ψυχή μου. Δηλαδή πρέπει να κάνω οτι λένε εκείνοι? Εγώ δεν έχω δική μου επιλογή?? Και λένε συνέχεια για τον αδερφό μου που όλο έρχετε και τους βοηθάει και ότι εγώ τους έχω γραμμένους αλλά δεν απαντάω ποτέ σε αυτά που λένε γιατί αν απαντήσω δεν θα μιλήσουμε ποτέ ξανά. Μια ζωή στην καταπίεση με εχουν και στο στρες και άμα δεν θέλω να πάω κάπου ή αν θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό από εκείνους αμέσως "Γιατί??" Τι γιατί?? Δεν γίνεται απλά να μην θέλω? Πρέπει πάντα να έχω έναν λογο??