ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στη ζωή μου είχα διαβάσει πολύ, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με το διάβασμα ενός διδακτορικού.Ενδεικτικά, σας λέω ότι έχω πτυχίο κοινωνιολογίας, μεταπτυχιακό στη διδακτική της κοινωνιολογίας, απόφοιτος ιδιωτικής δραματικής σχολής, διπλωματούχος στο πιάνο και πτυχιούχος αρμονίας, δεκάδες σεμινάρια ετήσιας διάρκειας, άπταιστη γνώση δυο ξέων γλωσσών και βασική γνώση μιας τρίτης, erasmus, πρακτικές ασκήσεις, συμμετοχή σε συνάδρια υποτροφίες και διάφορα άλλα μικροπράγματα. Το διδακτορικό είναι σαν όλα αυτά μαζί κατά τη γνώση μου.Έχω ξεκινήσει σε ιδωτικό πανεπιστήμιο της Αγγλίας εξ αποστάσεως εδώ και ένα χρόνο. Και μέ την ολοκλήρωση των μαθημάτων αυτού του εξαμήνου θα τα παρατήσω. Δεν έχω χρόνο για τίποτα.... μη κοιτάτε λόγω κορωνοϊου. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για σουπερμαρκετ, πόσο μάλλον για φιλίες, βόλτες, σχέσεις, δουλειά μόνο μερική απασχόληση. 3 εικοσιτετράωρα κάθε εβδομάδα δεν κοιμάμαι για γράφω τις εργασίες. Από φίλους στην Ελλάδα που έχουν κάνει δεν είχα ακούσει τόση δουλειά. Είναι και η γλώσσα βέβαια.Στην οικογένεια και οι δυο γονείς μου και άλλοι συγγενείς είναι διδάκτορες ή έχουν δυο-τρια μεταπτυχιακά και ξεκίνησα για να μην αισθάνομαι κατώτερος από αυτούς. Για να μπορώ να γράφω στο βιογραφικό μου Διδάκτορας, αλλά βλέπω ότι δεν αξίζει όλο αυτός ο κόπος. 5 χρόνια από τη ζωή μου μόνο γραφείο και υπολογιστής, ενώ η ζωή περνάνει. Δεν αξίζει να θυσιάσεις τη ζωή σου για ένα πτυχίο ούτε για μια δουλειά. Θα ολοκληρώσω λοιπόν τα μαθήαμτα στα οποία έχω εγγραφεί ακι τέλος για πάντα. Ενημέρωσα και τη σχολή. Από πηρα αυτή τη απόφαση ξαλάφρωσα ψυχικά!!! Σκέφτομαι το χρόνο που θέχω να πάιζω πιάνο, να διαβάζω θεατρικά κείμενα, αλλά και επιστημονικά, χωρίς πίεση, στο δικό μου χρόνο, με τον δικό μου τρόπο! Χαίρομαι βέβαια για την εμπειρία, γιατί χάρη σε αυτήν και έμαθα κάτι παραπάνω αλλά και ξεκαθάρισα μέσα κάποια πράγματα.Μου αρέσει το διάβασμα, αλλά όχι το αρρωστημένο διάβασμα. Άσε που και μετά δεν σου εγγυάται κανείς δουλειά και ως καθηγητής πανεπιστήμιου (μου αρέσει πολύ το prestige αυτού του επαγγέλματος) πάλι διάβασμα. Δεν ξέρω τι θα κάνω στη ζωή μου, γιατί την είχα βανταστεί ως ακαδημαΪκός, λόγω οικογενειακού περιβάλλοντος και ανατροφής, αλλά δεν αξίζει να μπιπ ψυχολογικά. Αυτό που λένε: θέλω να παρατήσω όλα και να γίνω πρίγκιπας! Αυτό! Η οικογένεια είναι πολύ απογοητεύμενη, γιατί θεωρεί ότι στην πρώτη δυσκολία τα παρατάω. Στεναχωριέμαι για αυτό. Είχα παρατήσει και το στρατό, πήρα απαλλαγή και τώρα με το διδακτορικό: δυο στα δυο. Δεν καταλαβαίνουν το "κουράστηκα ψυχικά". Δεν πειράζει για την ώρα είμαι ήρεμος και ευχαριστημένος. Και αν σε 10 χρόνια μου ξανάρθει. Θα κάνω στην Ελλάδα, που και τι γλώσσα γνωρίζω για να γράφω σε επίπεδο διδακτορικού και είναι πιο εύκολες οι σπουδές (έχω γνώση περί αυτού). Στην χώρα μας είναι δύσκολο να μπεις, γιατί θέλουν πολλοί. Αλλά η φοίτηση είναι έυκολη σε σύγκριση με την Αγγλία. Στα ίδια χάλια με την Αγγλία είναι οι σπουδές στη Κύπρο, από γνωστό ξέρω, το διάβασμα σε πνίγει.Καλά αυτοί οι καθηγητές σε ποιους απευθύνονται. Τι νομίζουν δε έχουμε δουλειές, φίλους, οικογένενειες. Μόνο διαβάζουμε. Φαγητό, τουαλέτα, ύπνος, διάβασμα! Αυτό δεν είναι ζωή. Για αυτό πολύ τελειώνουν και είναι βλαμμένοι. Απορώ δε με αυτούς που συνεχίζουν για μεταδιδακτορικό. Είναι ανώμαλοι οι άνθρωποι. Έχω καταλήξει ότι οι πιο ωραίες και χρήσιμες σπουδές μετά από το πτυχίο και το μεταπτυχιακό, είναι τα σεμινάρια έξι μηνών έως ένος έτους. Γιατί μπορείς να κάνεις πολλά, δε διαφορετικές θεματικές, δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς, γνωρίζεις κόσμο και κοινωνικοποιείσαι, κ.λπ.Αλλά ας πούμε αν θέλεις να γράψεις ένα άρθρο και να το στείλεις σε κάποιο περιοδικό χωρίς phd η πόρτα δεν ανοίγει. Πολλές πόρτες δεν ανοίγουν.Λυπάμαι τις επόμενες γενιές. ¨Οσο αυξάνονται οι απαιτήσεις στην κοινωνία ακι την εργασία και η γνώση μεγαλώνει θα χρησιάζονται συνεχώς περισσότερα πτυχία. Πλέον χωρίς μεταπτυχιακό δεν κάνεις πολλά. Σε λίγα χρόνια χωρίς διδακτορικό δεν θα κάνεις τίποτα.Ο άνθρωπος χρειάζεται και ελευθερία, τέχνη, πολιτισμό, να ξεδίνει, να διαβάζει λογοτεχνία, να πηγάινει ταξίδια, εγώ ως πιστός ηρεμώ πολύ όταν πηγαίνω εκκλησία. και ό,τι θέλει ο καθένας. Αν όλη η ζωή μας περιοριστεί στην απόκτησει πτυχίων (πολλές φορές άχρηστων ή αμφιβόλου ποιότητας/ περιοχομένου) και στη δουλεία (που όλο κάτι θέλουν, απαιτούν υπερωρίες, πληρώνουν λιγότερο από όσο αξίζεις κ.λπ.) τότε αυτή η ζωή δεν με αφορά.Ήρθε η ώρα ως ανθρώπινο γένος να δούμε ότι οδηγούμε τις ζωές μας, τον κόσμο ολοκληρο σε αδιέξοδο. Να αναθεωρήσουμε, να επιτρέψουμε στους ευατούς μας να είμαστε πιο δημιουργικοί, πιο χαλαροί, χωρίς άγχός. Όλη αυτή η ζωή που περιγράφω παραπάνω δημιουργέι το άγχος. ¨Οσο περισσ΄τοερα πετάμε από πάνω μας και μειώνουμε αυτά που χρησιμοποιούμε ελευθερωνόμαστε.¨Εχω μεγαλώσει σε μια κοινωνία που για μετράς πρέπει να έχεις πτυχία, να είσαι γιατρός, δικηγόρος, να βγάινεις στη τηλεόραση, να σε ξέρει ως ακαδημαικό ο κόσμος. Μας έχει έχει φάει ως γενιά, είμαι 28 ετών, το κυνήγι του κοινωικού κύρους, της καταξίωσης, της αποδοχής. ¨Ολα αυτά είναι άχρηστα! Είμαι πια σίγουρος γι αυτό.Σημαντικές μορφές όπως τόσοι φιλόσοι, καλλιτέχνες λογοτέχνες, κ.λπ. δεν είχαν ούτε ένα πτυχίο. ΚΑι στις εργασίες στο πανεπιστήμιο βάζουμε παραπομπή τι είπε ο Ηράκλειτος, τι είπε ο Καβάφης ξέρω γώ. Και εμείς δεν μπορούμε να σκεφτούμε τι ζωή μας χωρίς πτυχίο, όταν υπομνηματίσουμε ανθρώπους χωρίς πτυχία. Μας έχουν λοβοτομήσει και δεν το πηραμε χαμπάρι!