ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ήμουν έφοιβη, είχα τρελό crush με ένα dilf. Τα χρόνια πέρασαν και μου είχε μείνει κάτι σαν απωθημένο μιας και φυσικά δεν έγινε κάτι μεταξύ μας... Κατά χρονικούς περίοδος στην ενήλικη ζωή μου τον έψαχνα να τον συναντήσω. Τι σε τηλεφωνικούς καταλόγους, τι στην παλιά μου γειτονιά που έμενε, τι σε δήμους, τι σε γνωστούς, τι στο σε αναζητώ, δεν τον έβρισκα. Μέχρι που ανακάλυψα το profil του στο facebook και τον βρήκα. Τον προσεγγίσα στην αρχή χωρίς να του αποκαλύψω ποια είμαι και σιγά-σιγά και με ρομαντικό τρόπο του αποκαλυψα τα πάντα μέσα σε αρκετά μικρό χρονικό διάστημα. Ανταλλάξαμε σκέψεις, του έστειλα φωτογραφίες και δεν άργησε να μου πει το πολυπόθητο: 'έρχομαι να σε δω". Έκανε μεγάλη τρέλα που ήρθε Αθήνα από την άλλη άκρη του βορρά που μένει! Είχα ενθουσιαστεί πολύ και είχα ήδη αρχίσει να νιώθω δυνατά πράγματα γι'αυτόν. Η καρδιά μου εκείνες τις μέρες κόντευε να σπάσει, μου είχαν επανέλθει όλα τα συναισθήματα που ένιωθα από παλιά για εκείνον λες και ήμουν πάλι στην ίδια εποχή. Δεν έτρωγα, δεν κοιμόμουν, όλη την ώρα χαζογέγαλαγα στην δουλειά και χοροπήδαγα από χαρά! Την Αυγουστιάτικη ημέρα που ήταν να συναντηθούμε μου είχαν κοπεί τα πόδια, από συγκίνηση και τρακ! Όταν τον είδα ειλικρινά ένιωθα σαν η ζωή μου να έλαμψε, τον ένιωθα δίπλα μου και τα έβλεπα όλα θετικά, σαν ερωτευμένη! Τα είπαμε, τα ήπιαμε, όλα ικόγκνιτο γιατί κανείς από τους παλιούς κοινούς γνωστούς δεν έπρεπε να μάθει πως εγώ, η 24χρονη βρισκόμουν με το συγκεκριμένο dilf, λόγω του τομέα που εργαζόταν. Δεν με ένοιαζε όμως, γιατί είχα καινούργιες παρέες και εχω μετακομίσει χρόνια τώρα, το μόνο άτομο που γνωρίζει για την συνάντηση μας είναι η κολλητή μου... Μετά τα ποτά και αφού η ατμόσφαιρα είχε γίνει αρκετά ηλεκτρισμένη, καταλήξαμε στο κρεβάτι ενός ξενοδοχείου, εκείνος δεν είχε πιεί πολύ, εγώ περισσότερο αλλά φρόντισα να μην μεθύσω απλά να χαλαρώσω. Κάναμε έρωτα, όχι απλό σεξ, το τονίζω αυτό, έρωτα! Οι έμπειροι ξέρετε την διαφορά... Είπαμε πολλά και κάτσαμε πολλές ώρες εκεί. Αφού αποχαιρετηθήκαμε με χαμόγελα και φιλιά, ένιωθα πως σύντομα θα τον ξαναδώ. Όταν είδα το ταξί να τον παίρνει ένιωθα ότι ήθελα να τρέξω και ότι κάποιος μου ξεριζώνει την καρδιά. Μπήκα και εγώ σε ένα ταξί, με προορισμό το εξοχικό μιας φίλης μου, μιλήσαμε απευθείας με μνματα μου έστειλε εκείνος πρώτος, μου είπε υπέροχα πράγματα και κομπλιμέντα, ότι ήμουν αστέρι, super δοτική και ερωτική και άλλα τέτοια, η ψυχολογία μου είχε αναιβει στα ουράνια. Τις επόμενες ημέρες που είχε επιστρέψει σπίτι του, είχε αρχίσει να γίνεται κάπως πιο απόμακρος, του έστελνα πρώτη εγώ πάντα και συνέχιζε να μου λέει ότι ήταν εκπληκτική και ηρωική εκείνη η συνάντηση, μόνο που πρόσθετε να προσέχω και να φροντίζω τον εαυτό μου και κάτι τέτοια.Τις επόμενες ημέρες του έστελνα λιγότερο συχνά γιατί δεν ήθελα να να τον ενοχλήσω και τον ρώτησα καθώς φαντάστηκα πως είχε οικονομική στενότητα από αυτά που είχα καταλάβει, αν θα ήθελε κάποια στιγμή να τον επισκεφθώ εγώ στην περιοχή του μελλοντικά. Μου είπε τότε πως είχε πολλά προβλήματα και υποχρεώσεις που δεν μπορώ να φανταστώ και πως έκανε υπέρβαση που ήρθε εκείνος και μετά μου είπε ξανά πως περάσαμε τρελά και ηρωικά και να μην στεναχωριέμαι. Τον πρώτο καιρό δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι έγιναν όλα αυτά, είχα πάθει σοκ, ήθελα να τον δω και να του μιλήσω δεν άντεχα. Πονούσα και νοιαζομουν για εκείνον, εντομεταξύ προσπάθησα να τον βοηθήσω και με ένα πρόβλημα ιατρικό που είχε και είναι ο τομέας μου, αλλά ήταν σαν να μην δεχόταν, δεν ξέρω... Οπότε τα παράτησα... Ύστερα, επειδή του είχα υποσχεθεί να μην τον φέρω ποτέ σε δύσκολη θέση απομακρύνθηκα τελείως... Δεν του ξαναέστειλα στο messenger, δεν τον πήρα τηλέφωνο και έκλεισα και τον λογαριασμό μου στο fb από τον οποίο μιλάγαμε και χρησιμοποιώ άλλο. Με το πέρασμα του καιρού και επειδή ο χρόνος είναι γιατρός είμαι καλύτερα, αλλά όχι τελείως καλά. Νιώθω πως δεν θα τον ξεχάσω ποτέ, αν και μέχρι σήμερα δεν έχουμε επικοινωνήσει, εγώ τον σκέφτομαι καθημερινά... Αναρωτιέμαι τι πήγε λάθος... Φοβάται την διαφορά ηλικίας? Ίσως το ότι έχει παιδιά στην ηλικία μου και μεγαλύτερα από εμένα και φοβάται μην μαθευτεί (έχει χωρίσει εδώ και χρόνια). Τα συναισθήματα μου φοβάται? Μήπως δεν του αρεσα στ'αληθεια? Και αν δεν του άρεσα γιατί δεν μου το είπε? Υπάρχει άλλη? Και αν ναι γιατί ξηγηθηκε έτσι? Εγώ δεν του ζήτησα σχέση και τέτοια... Και η κυριότερη ερώτηση που με βασάνιζει αυτές τις ημέρες είναι: Να του στείλω με μήνυμα στο κινητό χρόνια πολλά την πρωτοχρονιά που είναι η γιορτή του???