ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είμαι τρολλ και παρακαλώ όποιος δεν πιστέψει απλά μην σχολιάσει.Απο μικρή εβλεπα όνειρα και εβγαιναν αληθινά. Η σκεφτόμουν κάτι έντονα και γινόταν η φοβόμουν για κάτι και γινόταν. Αυτο 2 με 3 φορες απο τα 14 μέχρι και τα 23 μου σήμερα. Ομως η τελευταία φορά ηταν και η πιο περίεργη για εμένα. Φεύγοντας για σπουδές εχασα τους συμμαθητές μου. Ενα λοιπόν παιδί που το θυμάμαι απο το λύκειο, δεν είχαμε καλές σχέσεις είχαμε τσακωθεί 2 φορές στο μαθημα και καμιά επικοινωνία γενικά στο 3 ετος των σπουδών τον ονειρεύομαι να κλαίει λυπημένος. Απο τα όνειρα που με κάνουν να τα νιώθω πολυ έντονα. Για τις επόμενες 3 μέρες τον σκεφτόμουν χωρίς λόγο όλη μέρα και έφερνα εικόνες στο μυαλό μου το πρόσωπο του με δάκρυα όπως στο όνειρο. Την τρίτη ημέρα με καλεί η μητέρα μου απο το χωριό και μου λέει οτι αυτο το παιδί οδηγώντας το αυτοκίνητο βγηκε εκτός δρόμου και τράκαρε με αποτέλεσμα να "σκοτώσει" τον αδερφό του που ηταν συνοδηγός. Έμεινα. Επιβεβαιωθηκα για την διαίσθηση μου μιας και οπως σας ειπα δεν ηταν πρώτη φορά. Δεν ξέρω πως λέγεται αυτό και γιατί το παθαίνω αλλά συζητώντας με την μαμα μου έχει συμβεί και σε αυτή. Και δηλαδή σκέφτομαι ειναι καρμα; πως εγω ενιωσα κατι κακό πριν συμβεί; ειναι προκαθορισμενη η ζωη μας; δεν ξερω. Αν κάποιος με πιστέψει η αν έχει συμβεί σε κάποιον παρακαλώ να σχολιάσει. Εχω σκεφτεί να το πω στον αδερφο του παιδιού που πέθανε οτι ηταν καρμα οτι το ένιωσα αλλα θα με περάσει για τρελή...