ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλό βράδυ σε όλους. Ειμαι καθηγήτρια γερμανικών κ προσφάτως ανέλαβα μια οικογένεια παιδιου του οποιου την ανατροφή εχει αναλάβει κυρίως ο πατέρας μιας κ είναι εισοδηματίας, ενώ η γυναίκα του , που μου είναι που συμπαθής και υποφερει από καταθλιψη , δουλέυει εκτος σπιτιου στην οικογενειακή του επιχείρηση. Ο ανθρωπος αυτός είναι 20 χρόνια μεγαλύτερος μου κ είναι υπερβολικά ευγενικός απέναντι μου ενώ με παίρνει ο ίδιος τηλ για θέματα που αφορούν το παιδί. Στην αρχή τα θεωρούσα όλα αυτά φυσιολογικά αν και διαισθητικά κάτι δεν μου άρεσε εξαρχής στον ίδιο. Στα πρώτα μαθήματα που η σύζυγος έλειπε μου είχε προτείνει αν θέλω να με γυρίσει σπίτι με το αμάξι, μιας κ είμαι νέα οδηγός κ μου είπε οτι ανησυχεί γιατι είχα τρακάρει πρόσφατα, το οποίο σπίτι μου ειναι σημειωτέον χιλιόμετρα μακριά. Το πήρα πάλι σαν πατρική ευγένεια μιας και είναι γενικότερα φιλικός και κοινωνικός.Τις προάλλες που εφευγα απο το σπίτι μπήκε μαζί μου στο ασανσέρ για να πάει για τσιγαρα και μου προτεινε να με γυρίσει κ πάλι ενω του είπα ευγενικά οτι εχω παρκάρει απέξω. Είμαι σε μια δύσκολη φάση στη ζωή μου γιατί έχω κ εγω κατάθλιψη και καμία φορά τρέμω και δεν καταλαβαίνω αν όντως το κάνει απο ευγενεια η είναι φλερτ. Είμαι οσο πιο τυπικη κ κοφτή μπορω μαζί του και συννενοούμαι μόνο με τη γυναίκα του . Το θέμα είναι οτί οταν είμαι κοφτή αυτός κατεβαζει τα μουτρα οτυ κ χρειαζομαι τη δουλεια. Μηπως οντως τον εχω παρεξηγησει τον ανθρωπο αυτό κ με βλεπει όντως πατρικά επειδη΄είμαι καλη στη δουλεια μου κ εδειξα απιστευτη αγαπη στο παιδι? Η το σκηνικο στο ασανσερ ηταν πεσιμο? κ πρέπει να είμαι αυσηρά σαν παγοκολώνα ? ευχαριστώ