ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.1.2021 | 19:15

Συγνώμη..

Δεν αντέχω άλλο την μοναξια δεν την μπορώ , με νικάει κάθε μέρα η νοσταλγία η στεναχώρια και όλα τα λαθη του παρελθόντος μου. Δεν έχω ψυχική δύναμη πλέον για τίποτα στην ζωή μου. Το κερασάκι στην τούρτα μου το εδωσε αυτή. Ναι αυτή η ξανθιά όμορφη γυναίκα που γνώρισα αρχές καλοκαιριού. Την είδα και κου έφερε ξανά χαρά και φως στην ψυχή μου. Γοητευτική , με τρόπους , μια αύρα και μια ενέργεια θεαματική , θηλυκότητα και σεξαπίλ , την έβλεπες και μέσα σου γινόταν χαμός. Αυτήν τη γυναίκα την ερωτεύτηκα και δεν άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο. Περιττό να πω ότι έφυγε , με άφησε. Θέματα δικά της , θέματα δικά μου εν τέλει δεν βγήκε πουθενά.Μόνος πάλι και μόνος θα είμαι . Βλέπετε κάποια πράγματα στην ζωή δεν ξέρω γιατί γίνονται. Ειλικρινά δεν ξέρω που να μιλήσω και που να τα πω. Αν δεν την έχω στην ζωή μου δεν θέλω τίποτα άλλο.Δεν μπορώ να βρω τον εαυτό μου , δεν μπορώ να είμαι καλά γιατί δεν είμαι καλά και ούτε νιώθω ότι θα είμαι. Έχω χάσει κάθε ελπίδα στα πάντα και δεν μπορώ να σκεφτώ θετικά. Όσες φορές το έκανα έπεσα και πάλι και πάλι και πάλι. Δεν έχω άλλη δύναμη να σηκωθώ.Ένα συγνώμη το χρωστάω στον εαυτό μου.Που δεν τον πρόσεξα όταν έπρεπε και που τον αφήνω να αφήνεται και να αγαπά.Συγνώμη εαυτε μου.Μακάρι να μπορούσα να σε γλιτώσω από όλα και από όλους αλλά δεν έχω την δύναμη ούτε για αυτό. Φοβάμαι πλέον. Δεν ξέρω γιατί αλλά τέτοιο πόνο που έχω μέσα μου δεν μπορώ να τον εξηγήσω. Παίζω ένα πολύ καλό θέατρο σε όλους. Νομίζουν ότι είμαι καλά (γονείς, φίλοι, συνεργάτες) αλλά ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ. Θέλω να τελειώσει όλο αυτό κάπως. Με έναν μαγικό τρόπο να ησυχάσω. Μιλάω πολύ σοβαρά και δεν τρολαρω. Δεν μπορώ άλλο ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.Κάθομαι σπίτι όλη μέρα , δεν έχω όρεξη για τίποτα. Αγαπώ απίστευτα την μουσική (μιας και είμαι μουσικός) , και έχω χάσει εδώ και δύο μήνες ακόμα και αυτό.Ξάπλα στον καναπέ , να ακούω μουσική και να κλαίω κλαίω κλαίω. Σταματάω και νιώθω ότι ξέσπασα , αλλά συνεχίζει το ίδιο μοτίβο ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ κ δεν υπερβάλλω εδώ και 6 μήνες. Στο μυαλό μου μόνο αυτή. Έχω τόσα μέσα μου για αυτήν τη γυναίκα, τόσα πολλά που δεν μπαίνω καν στον κόπο να την ενοχλήσω. Δεν ελπίζω σε χρόνο ούτε σε κανέναν πλέον.Δεν γνωρίζω πόσο θα αντέξω ακόμα έτσι. Μακάρι να αλλάξουν όλα κάποια στιγμή.
1
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon